KADIN OLMANIN ÖYKÜSÜ

Kendi isteðimle olmadým kadýn.
Ne günüm var, ne de adým.
On altý yaþýnda kýrýldý kanadým.
Gönlümce uçamadým ben.
Kadýnlýðý yaþamadým ben.

Dertlerimi nakýþla yüreðime iþledim.
Ýsyaný hayal edip düþledim.
Genç yaþta yavrularý beþledim.
Önümde engelleri aþamadým.
Kadýnlýðý yaþamadým ben.

Çok gezip çevremi göremedim
Çaresizliðimi en yakýnýma söyleyemedim.
Bir gün kadýnlýðýmý bilemedim.
Sussam kendimden utanýyorum.
Söylesem asi oluyorum
Kadýnlýðý yaþamadým ben.

Kadýn olmanýn mükafatý bunlar.
Yedi nüfusa bir tencere kaynar.
Bayramdan bayrama adýmý anar.
Bir tutunacak dalým yok.
Canýmdan baþka malým yok.
Kadýnlýðý yaþayamadým ben.

Patlak davul ses vermiyor.
Devlet baba halimizi bilmiyor.
Yüzümüz bir türlü gülmüyor.
Kadýn olmanýn öyküsü bu.
Kadýnlýðý yaþayamadým ben.

Kahraman VARDI


Sosyal Medyada Paylaşın: