Kýrmýzý topraða deðmiþ ayaðý
Çakýrdikenlerinden yürümüþ,
Sazlýklarda çok beklemiþ
Karanlýkta konaklamýþ
Gündüzün canlanmýþ
Bir garip adamýn
Hikâyesinden derlediklerim...
Kýþ ve yaz ayýrmadan
Her sabah yönelir Güneþe
Saðlam bir kayada
Yan gelip uzanýr;
Kemiklerinde sýcaðý
Duydukça kýpýrdar damarlarý,
Yalnýz adam baþlar konuþmaya,
Gün batýda sallanýncaya kadar!
Sabahla baþlar savaþa
Gün tam tepede
Terazi gelir dengeye
Gün batmadan evvel
Letafet akar dilinden...
Elleri katur kutur
Temmuz da Harran ovasý
Ancak böyle çatýrdar;
Feleðin çemberi dedikleri
Tekerlek kalmamýþ geçmediði
Bir ok yýlaný gibi
Tüm yýldýrýmlar
Delip geçmiþ yüreðini,
Yüreðinin her yaný yaralý
Kim anlar ondaki kederi,
Of çekmez ki bilinsin dertleri
Oh! Oh! Der hep onun dilleri;
Bu adam öyle garip ki,
Hayatýndaki gariplikleri
Anlamak bizi tüketti,
Gökyüzünü bulursa dumanlý sisli
Kaybolur kimse bilmez nere gitti
Kar ve yaðmurda olur dipdiri,
Yanýnda acýndan ölse biri
Aldýrmaz kendi yer elindekini,
Akþamlarý bir garip ki,
Pisagor’un denklemi
Konfüçyüs’ün hikmeti
Aristo’nun felsefesi;
Çözemez vallahi ondaki gariplikleri;
Duadan baþka yok bildiði
Ümmüyüm der yutturur kendini,
Saatlerce konuþsan da
Bazen duymaz dediklerini
Duysa da dinlemez böylelerini,
Garip adam dedikleri
Herhalde bu olsa yeri,
Evinin penceresi
Kapýsýnýn kilidi
Hepsi Allah’ýn emaneti
Ýhtiyacý olan biri
Varsa girsin içeri,
Allah dilemese
Nerden bilir bu evi,
Demek hepsi Allah’ýn iþi
Bende Allah’ýn garibi,
Siz býrakýn beni,
O Allah unutur mu?
Benim gibi birini...
Hakka ten garip biri
Dünya âlemin sevdiði
Onun umuruna gelmez ki,
Ümmiyim ümmiyim der
Bir bir keþfedilir gariplikleri,
Öyle bir adam ki,
Bir elinde cýmbýz
Bir elinde ayna,
Yan gelip yatmýþ topraða
Ýþte böyle
Benim gibi,
Biraz deli biraz veli
Bir garip,
Yalnýz adam dedikleri
Bir bedevi;
Yýl:01.05.2006
Saat:24.20-01.20
Yer: Çengelköy/ÝST
EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.