ZAMANDAN İSYAN GİDER

Bir gün kor zamanlarým terk eder çilesini,
Meclislerime yýðar mazimin lalesini,
Döker benim dillerim aþkýn þelalesini,
Ýþte o an mahirler, aþký þaha kaldýrýr;
Gül, sevdayla rakseder, bülbüller figan etmez,
Daðlanan meskenlerden soluk hülyalar tütmez,
Arzular, kasvetleri birdenbire soldurur.

Nurlarýmla birlikte yaparken tavafýmý,
Bembeyaz elmaslarým boyattýrýr safýmý,
Mesneviler çaðlayarak inletir sahafýmý,
Ýþte o an mahirler, güne meþkler doldurur;
Yine bir kývýlcýmla söylettirir gazeller,
Meclisin baðlarýna neþe yýðar güzeller,
Yüreðimdeki ahý, sevdalarla aldýrýr.

Boyatýrlar yaylamý, boyatýrlar çimeni,
Nura doðru yol alýr sandallarýn dümeni,
Güldürürler baðlarý, güldürürler gülþeni,
Ýþte o an mahirler, hüzünleri yoldurur;
Taksimlerim çýðlýkla uzanmazlar geceye,
Ellerim heves yükler, yangýn düþmez heceye,
Sakiler kadehlere nur badeler doldurur.

Bembeyaz hülyalarla parçalanýr fanuslar,
Karanlýklar biter, soluverir kâbuslar,
Boþalan hislerime doluverir Yunus’lar,
Ýþte o an mahirler, deryalara daldýrýr;
Sabahým ilerlerken aþka gelir gündüzler,
Mehtabým gibi yanar, karartýlmaz nur yüzler,
Zamandan isyan gider, cana derman kýldýrýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: