AHMAK-I HAYAL

AHMAK – I HAYAL


Ey bende Vahdet – i vücud halindeki güç!,
Kasvet içinde binbir belaya sarýp sarmaladýn beni.
Biliyorum zaruret ve delalet telaþýndan beni husule getirdiðini.
Nafile artýk kalbim, korkudan atma artýk tik tak!
Bu vücud nasýl muntazam geldiyse hayat denen temaþaya,
Bir öyle gidecek telaþsýz ve kimseden habersiz.

Bilirim,her ne desem boþ,bu vakitten sonra sözüm geçmez sana,
Lakin birkaç kelam edelim gelmeden sana.

Dikkat et derim hep imanla bakma her yarattýðýn insana,
Asude kalýr gönlünün içi boþ kubbelerde.
O dikilen her minareler birer süngüdür sana.
Bilerek ya da bilmeyerek alemi yaratýp saldýn dalgaya,
Arþýn kadar arzýn olur bu edaya,
Göremiyorsan dürbünle bak marifetse,
Cýscýbýldak ortada býraktýðýn Adem’e

Hattat Sünbül Efendi,epey niyaz eylemiþ bu dünyadan,
Dilaþub hatunsa az çekmedi Mehpeyker’den,
Gonca-gül iken koklanýp bir iþe yaramýþ,
Sonra dört mevsim açan Pembe-gül’e sýrtýný dayamýþ.

Ýþte senden olan alemde binbir mahlukat,
Ýçinde hýrlýsý, hýrsýzý,dolandýrýcýsý,pezevengi,
Cümle alem sanki bir aðýz olmuþ,
Rasgele herkes, herkese kazýk atar olmuþ.

Dünya alem kendi yarattýðý dünyasýnda,
Duymak istediði kariyer,mevki,para derdi,
Umurunda deðil beþ vakit ezan sesi.
Ara sýra uðrarsa Cuma günü namaza niyaza,
Bir selasý okunur garibin, onu korlar mezara.
Sonra açýlýr rakýlar barda sazda,
Umurunda olmaz Fýrkateyn kýçýnýn dibine yanaþsa.
Aðustos sýcaðýnda Mehlika Sultan bir gazel okusa,
Öbür dilber Ahu iken,ben Lerzan’ým dese,
Çilingir soframýza kalkýp Cahide’de gelse,
Denli densiz laflýyorum amma,
Ýllet migrenim,akýlsýz baþýmý tutar mý yine?

Ýþte senle hakikatý Halvet-i Vücud ettik,dolaþtýk arzda,
Gerisi laf ola beri gele maskara.
Yine de içimdeki büyülü esrar,çözülmez olur kalýr mezara.

7 Mart 2011/ Metin ÝMER




Sosyal Medyada Paylaşın: