Gittikçe korkutuyorsunuz beni topraða bereket diye ölüm ekiyorsunuz bulutlar bile seviþerek gezmiyor gökyüzünde icat ettiðiniz silahlardan korkuyor. Yaþam kolaylaþsýn diye teknolojiden canavarlar yaratýyorsunuz, damla damla asit yaðdýrýyorsunuz pembe tenime. Sevgi göremiyorum artýk gözlerinizde bebeklikten ergenliðe þiddeti örnekliyorsunuz. Küçük bedenler tokat yerken yüzlerine Büyüyenler çirkef bulaþtýrýyorlar üstlerine. Suçluyorum katý yürekleriniz için sizi. Suçluyorum nefreti hecelettiðiniz için sizi. Minik yüreðim geliþtikçe sevgi bulmak yerine bencillikle tanýþýyor. Kini býraktýðýnýz köþelerden kimliksiz silahlar ölüm kusuyor. Çýkarýn beni bu kabus tarlasý gibi film karelerinden. Gökkuþaklarý verin yumuk ellerime yeniden. Pamuk þekerler armaðan edip sevindirin. Ne olur; Ne olur mutlu yaþamam için bana sadece SEVGÝ verin.
ALEV YAVUZ 04/03/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.