ÖYLE ONURLUYDU Kİ ZAMAN

Bir düðün günüydü..
yastýk altýndan seçilmiþ bir masal tozuydu,
elinle üstünden þöyle geçtiðin,
rüzgarýn silmediði bir mutluluktu,hatýrlamak þimdi..

dostun düþmanýn ayýrt edildiði sanýlýrdý ,hep bu günlerde...
þenlik içilip þenlik yenirdi durmadan..

halay çekilirken,
anlardým ki,herkes aþýk,herkes yiðit..kendi savaþýnýn kahramaný..
sualsiz sýraya alýnýrdý, bir bir çoktan bulutlara deðen fikirler..
eller, ellerde..
omuzlar birbirine deðende..
zýlgýtlar,binlerce yýllýk sýrdýr ,düðünden cenazeye ,sývanan ciðerlere

adak aðaçlarýnýn kýrmýzýsý solmuþ,yapaðý baðlamýþ sesleri..

þimdi bunu oyun sandýn deðil mi?
döþüne mi vurdun birden?

oluk baþlarý yaprak biriktirmiþ,
çýnarlar,hýþýr hýþýr..

bir rüyadýr ,saðanaklar kovalayan çocuklar,
oyun bahçeleri birden coþar..

dünya,
evrenin çakýrkeyif delikanlýsý..
bir eli düðünlerde,bir eli sinlerde..

mendili al ,halay baþý,
davullara karýþsýn,
yüreklerin yaþý..
ayaz vursun güneþ deðsin de,gitmesin yüreklerin kalabasý..

Sosyal Medyada Paylaşın: