Tükendi umutlarým hecelerim isyanda,
Sevdaný bu gönlümden atmayý öðret bana.
Hüzünlü gecelerde özlem içinde yan da,
Karanlýðý sabaha satmayý öðret bana.
Dermanýný beklerim düþtüðüm bunca derde,
Karanlýktan hayalin seslenir gecelerde,
Umutlarým tükenip bezdiðim seherlerde,
Hayaline sarýlýp yatmayý öðret bana.
Hüzün bulutlarýný gülüp daðýtsa yüzün,
Söyle yâr benim gibi, karanlýk mý gündüzün?
Ne zaman son bulacak içimdeki bu hüzün?
Acýlara umudu katmayý öðret bana.
Periþan bu yüreðim kalmadý artýk halim,
Büyüleyen adýndan baþka söz bilmez dilim.
Üþüyor yokluðunda seni arýyor elim,
Anýlarla gönlüme yetmeyi öðret bana.
Parlardý gördüðünde aþkla bakardý gözün,
Seviyorum diyordun yalan mýydý her sözün?
Bunca yýl boþa geçti sonuna geldik güzün,
Yüreðinin içinde bitmeyi öðret bana.
Her gece bir ümitle yollarýný beklerim,
Hicranýnda aðlýyor gönlümde dileklerim
Bilsen hasret deryama ne umutlar eklerim,
Yýldýzdan vuslat falý tutmayý öðret bana.
Görünmüyorsa vuslat, gitmeyi öðret bana.
Yýldýz
TEÞEKKÜR EDERÝM
Kurduðum hayallerde sen vardýn,
Bütün mevsimlerim ilkbahardý.
Papatyalar süslüyordu bahçemi,
Seviyor diyordu her daim fallarý.
Hicran öyle uzaktý ki yollarýma,
Aklýma gelmeyen çýktý bahtýma.
Dilimdeki dualardasýn þimdi yar,
Meltemler esecek mi yanaklarýma!
Ahmet BOZTAÞ-yaban böceði
Þiirime ses olan Kadir YILDIZ’a çok teþekkür ederim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.