Tenhalarda buluþtular Buluþtukça birbirine nehirler gibi aktýlar Düz ovalarýna Zamana karþý her mekân yatak; Ýki ten acýmasýz ve müthiþ teklik oldular Acýmasýz güzellik baþlarýný döndürmüþtü Kara sevda yazýldý künyeliklerine Ölümüne ant içtiler Beraber bir ömre...
Ah, Ceylan... Varamadýðýn yollar senin deðildir Bildiðim bir þarký var "Giden geri gelmiyor"
Celatlar üþüþtüler Babalýklarýn baþlarýna Baþlarýna çaldýlar kara belayý…
_Namus elden gidiyor. Dediydi
Kýyamettenler koptu, hýnca hýnç bir telaþ Eller pusatlandý Býçaklar kýnýndan sýyrýldý… Toplandý alelacele Töre birliði Kara yaslý bir ferman yazýldý
“Karar ölüm” dediler
"Nerde nerede olursa bulunup Temizlenecektir bu kir, passak!"
Ceylan ile Memo daðlara, Açmazlýklara yol aldýlar Ölüm kokusu barut kokusuna karýþmýþtý Bir de Ceylan Hamileydi! Töre egemenliðine karþý duran analýðý tadacaktý Daðlarýn himayesinde aðýr ve rüyasýzdýlar
Onlar, onlarca aç kutlarýn izleðinde Son dualarýný ediyorlardý. Mutluluklarýna ölüm gölgesi sinmiþti
Ah, Ceylan... Bu yaþanýlasý bir hal deðil Merhametsiz dikenler üstündeyim Bu ahvaller rivayet olunur...
…
Ansýz bir mermi saðanaðýnda Ýki can… Ýki ayrý yerde alkanlara bulandý! Son nefeslerinde Doðacak bebelerine isim düþündüler "Yýldýz... Yýldýz, cansýz bebe! Tam o sýrada iki yýldýz birden kaydý Uzun uzun, yanýp söne kayboldular Gözerimin sonsuzluðunda…
Bir aðýt duyarým ötelerde Bir anne yüreðini parçalýyor “Benim ciðer pareme dokunmayýn” diyor
Ceylan hala iki canlý can çekiþiyordu Kan dolusu aðzýyla bir aðýt tutu:
“Doðma bebeðim, doðma Seni de bir keklik gibi avlarlar Doðma Yýldýzým, doðma Seni de bir gedikte boðacaklar Doðma yetimim, doðma Seni de söndürecekler karanlýk bir gök altýnda Doðarsan, bu hayatý dar ederler”
Ve gelinliksiz göçtü! Ceylan…
_Ceylo öldü, namus temizlendi! Nidalarla zaferini kutsadýlar Öldürürken Gülümseyenlerden oldular.
Kim daha temiz, kim daha elleri kanlý?
2011@ H.R
Sosyal Medyada Paylaşın:
DemAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.