ANLATAMADIKLARIM DUYAMADIKLARINIZ

Son kez anlatmak istedim size
Dilimin ucundaydý oysa tüm kelimeler...
Canýma can kataný,
Hayatýmý,
Hayalimi,
Yaþama sevincimi...



Kelimeler düðüm düðümdü boðazýmda
Hani dokunsanýz aðlardým
Dokunmadýnýz da zaten
Son kez söylemek istedim
Baðýra baðýra
Gözyaþlarýyla
Ben anlatacaktým
Siz dinleyecektiniz
Sonra alkýþlar içinde sarýlacaktým ona
Elimde kýrmýzý bir gül
Diz çökecektim önünde
Evlen diyecektim
Evlen benimle!


Sonra sarýlacaktým
Doya doya, hiç býrakmadan
Hani sonra düðünümüz olacaktý
Halayda baþý çekecektim
Bütün bu dertler kederler varken
Bu hayata inat
Mutluyuz diyecektim...


Çocuklarýmýz olacaktý
Hayat yüzümüze gülecekti be
Bu masalda böyle bitecekti iþte
Bütün masallardaki gibi
Mutlu son yazacaktý perdede
Ve siz alkýþlayacaktýnýz.


Dedim ya
Son kez anlatmak istedim diye
Sadece duyun istedim
Oysa ben o beyaz örtünün arkasýnda
Çenesi baðlý
Yüzü soluk
Ruhu hani bedende gibi ama
Bedeni soðuk
Gözleri açýk
Perdenin açýlmasýný bekliyordum...


Oysa neler neler anlatacaktým
Konuþamadým
Omuzlarýnýzýn üstünde son kez yük olurken sizlere
Siz yasýmý çoktan tutmaya baþlamýþtýnýz bile
Bir kez olsun dinlemediniz beni
Sordunuz mu nereye diye?


Ya sen hüzün gözlüm
Ya sen yürek yangýným
Ya sen giderken aklýmý sende býraktýðým...
Aðlama sakýn!
Son kez sesini duyamadým
Son kez sarýlamadým belki gitmeden
Sana tertmiz bir sevgi býraktým ben
Bir gölge gibi uzaklaþýp giderken
Yokluðunda bile sen aktýn gözlerimden
O son nefesimde
Çýkarken ruhum bedenden
Gülümsememek elde deðildi
Azrail kýlýðýnda geldiðin için sen...
Sosyal Medyada Paylaşın: