İSTANBUL ŞAHİTTİ

Bir gecenin siyahý bir de ben vardým
Ve de bir deli rüzgar savuran beni
Kendimde olmaktan ne de uzaktým
Þahitti Ýstanbul, kaybettim seni

Nasýl da bir solukta saydýn, anlattýn
Ne de kolaymýþ gözden çýkarmak beni
Kalbinde olmaktan ne de uzaktým
Þahitti Ýstanbul, öldürdün beni

Þahitti Ýstanbul aðladýðýma
Saklanýp karanlýða hýçkýra hýçkýra
Gözyaþýmý izleyen bulurdu beni
Gücüm yoktu gitmeye çok uzaklara

Ne yakýnmýþ boðazýn öbür yakasý
Caným yoktu karþýya ulaþtýðýmda
Bitmez bu ölümlerin ardý arkasý
Kaçarým da yok inan, alýþtýðým da


Sen anlattýkça sanki zaman uzadý
Adýmlarým kýsaldý gittiklerime
Sen sordun bende ise hiçbir þey vardý
Þahitti Ýstanbul tükendiðime

Yüzüme gülümseyen bir maske taktým
Beni hep gülerken hatýrla diye
Yüreðinde kaderimle savaþtaydým
Þahitti Ýstanbul kaybettiðime

Þahitti Ýstanbul, yüzüstü kaldým
Ardýndan boynu bükükçe el salladým
Gülen yüzüm düþtü sen gittiðinde
Ýçimden bir sel koptu, halime aðladým

Beni artýk görünce sakýn þaþýrma
Bu hep gülen adamýn aðladýðýna
Beni sakýn dert edip tadýný kaçýrma
Ben aþinayým bana býraktýðýna

Sosyal Medyada Paylaşın: