BOĞAZI KESİKTİR AŞKIN:

/Bizler bu ’az geliþmiþ coðrafyada,’ devletlerin, hükümetlerin kayýtsýz kaldýðý
bilmezlikten, görmezlikten gelinen ve yadsýnan bir halkýn bozuk þivesiyiz!../

I

Zulamda biriktirdiðim upuzun yollara bakýyorum
yedeðimdeki ýslak ayrýlýklar için...
yalancý yollara kanar yüreðim
ellerimde bir suç aleti gibi tuttuðum, asabý bozuk þiirler
ve küflenip durur düþ hýrsýzý zaman, her aþka rötarlý kalbimde
hakkýmýzda suç duyurusudur aþk
yasalar izin vermez, sevemezsiniz
bir býçak kýrýlýr kalýr içinizde, þiir bulaþýr ellerinize
ve ’aþk gelir ama siz git diyemezsiniz...’

II

asla kurallarýný bilmediðim oyunlarda,
hep maðlup döndüðüm daðýnýk akþamlara inandým...
insanýn çoðalan cehenneminde, paranýn kirinde kanatýlýrken figüran hayatlar
baktým ki herkesin koynunda irileþen buruk sýzýsý ve tedirgin sevinçleri
kimse katlanmaz kimsenin acýsýna
yaþamak ki, yedeði yok / tekrarý olmayan.

III

vazgeçtim;
cebimden düþürdüðüm þiirleri aramaktan
masumiyetini koruyamadýðým her aþkýn çamurlu sularýnda...

oysa ki, düþler hep düþmek için, hayatýn dibini görmek
ve sevmek, akþamüstü kederlerde asla baðýþlanmaz intiharlara akmak için...

hayatýn intihar tutanaklarýnda, bilekleri kesikti aþkýn
/intihar ki, yaþamý reddedip ölümle erken seviþme biçimidir...

intihara meyilli, simsiyah bir çaðdan geçiyoruz
tutunun
sýký tutunun!..

IV

asiydik ve faili meçhul coðrafyalardan geçiyorduk
sonra içip içip kendimizden...

gülünç ve sitemkardýk, yorgun ama sokulgan
ve ürkek, nafile bekleyiþlerde
nasýl kirliydi günler, askerlik fotoðraflarým kadar eskimiþ ve yýrtýk
pusuda kurtlar, çakallar ve tetikte yalnýzlýk çekilmeyi bekleyen
boðazý kesikti aþkýn, insanýn katil sýcaklýðýnda!..
aþk ki, çaresizliðin namlusunda,
ana rahminde öldürülen bir çocuk kadar masum:

-biz ki testiyiz aþkýn, kýrýlacaksak aþk yolunda-

V

düþler hep düþmek için, hayatýn dibini görmek
kimsesizliðin soðuk sularýnda
herkes sever yarasýný bir zaman
yaralarda açar her mevsim
bir çiçeðe öykünerek...

ve kanla, katliamla nasýrlaþýr umutlar
hep böyle eksilip, savruldukça
bozgun sevgilerde
herkes düþer kendi uçurumuna

ve derim ki:
ey insanlýk!
kazmayýn birbirinizin içindeki uçurumu
kazmayýn!..

insan ki unutan ve unutulmaya hazýr
kavganýn, kargaþanýn içinde
aþkýný, özlemini boðdurmuþ ve yenilmiþtir
her yerde yalnýz / hayatýn dibine kadar...


VI


Zulamda biriktirdiðim upuzun yollara bakýyorum
yedeðimdeki ýslak ayrýlýklar için...
yalancý yollara kanar yüreðim
ellerimde bir suç aleti gibi tuttuðum, asabý bozuk þiirler
ve küflenip durur düþ hýrsýzý zaman, her aþka rötarlý kalbimde
hakkýmýzda suç duyurusudur aþk
yasalar izin vermez, sevemezsiniz
bir býçak kýrýlýr kalýr içinizde, þiir bulaþýr ellerinize
ve ’aþk gelir ama siz git diyemezsiniz...’



(Birdal Erdoðmuþ/ ÝSTANBUL / 2011)

Sosyal Medyada Paylaşın: