Bir gündü, mevsim sýcak, beden baþtanbaþa ter Mektebin çakýl yolu bu iþkenceden beter Ömrümün büyük kýsmý dediðim ortaokul Bitmiþti en sonunda gel de liseye sokul Biraz da heyecanlý vardým mektep yoluna Rabbim sabýrlar vere sabýr gayret oluna Meraklý bakýþlarla yollar tükeniyordu Ayaklarým gitmekten sanki çekiniyordu Nasýl geçmiþse vakit bir an mektep göründü Gibi, kordan bir demir yüreðime süründü Haydi, “Bismillah” girdim sað ayakla kapýdan Bina “L” harfi çizmiþ iki büyük yapýdan Bir aðacýn dibinde çöküverdim seyrettim Milletin bu halini an geçtikçe hayrettim Gözleri fýldýr fýldýr dönüyordu herkesin Dedim kendi kendime: “Bunlar delirmiþ, kesin” Çünkü bu heyecanýn bende zerresi yoktu Gözümde istek gölü istek deresi yoktu Birden anons verildi girdik hemen sýraya Klasik müdür tipi konuþtu doya doya Anladýk, asýl mektep hayatý baþlamýþtý Baþýmdaki belalar kendini eþlemiþti Lise birinci sýnýf… Ýlk dönemin ilk günü Böylelikle bitmiþti kederin ilk düðünü
Bende bu þikâyetin elbet sebebi vardýr Þimdilik hikayemiz sesimiz bu kadardýr
* * *
Koskoca sekiz sene keyfe hüküm sürmüþtük Çocukluk sarayýnda çoðumuz tahttan düþtük Mavi önlük, kurdela, sonra takým elbise Babamýza masraftýk bize dolardý kese Fakat her gün neþeyle oynamakla geçerdi Kimi dizine aðlar kiminin yoktu derdi Yürürken düþlüyorum çatlak kalbimi yarýp Hatýralar göründü gökyüzümde kararýp Geçmiþ bir film þeridi gibi geçti aklýmdan En yakýcý korlarý bulup seçti aklýmdan Dedim kendi kendime, sýyrýlýp hayallerden Azýcýk zahmet edip bir çubuk aldým yerden: “Bir zamanlar mektebin gözde öðrencisiydim Hem de katýksýz, halis, özde öðrencisiydim.” “Nedir bu sönüklüðüm, derse tutuþmuyorum” Cevap kaynaklarýmdan alamadan tek yorum Gönlümün kuytusundan garip bir dörtlük çýktý Ýlk mýsrasý serince son mýsrasý yanýktý:
“Senin derdin baþka, ey arsýz Þair Dolmayan bir boþluk meçhule dair Bir sevda kokusu, hasret vesair… Tarumar olacak ömrün tarumar”
Heyhat! Bu ses de neydi nerden geldiði muhal Ölümden korkmayana endiþe verir bu hal Böyle haykýrýþlarýn madem yok tercümaný Þimdi burda býraktým baþýmdaki gümaný Damaðýma sýzarken meraklar yudum yudum Yalancý bir suskunluk diyarýnda kayboldum
Mekteple ev arasý günler böyle geçerken Zaman mevte doðru hep yeni senet biçerken Günde bilmem kaç yolun tozunu yutuyorduk Renksiz avuntularla öfke uyutuyorduk Pervasýz kemirdikçe beynimi düþünceler Daha iki haftada neler öðrendim neler Meðer tüm cefamýz bir kýsýr döngüye emsal Bu sicimden ister kop ya da istersen kýsal Yiten ömüre raðmen “ah” bile demiyorduk Hâlbuki sonbaharda soðuða inat korduk Üst üste birikirdi dað kadar þikâyetler “Kuvvet Allah’tan” deyip paklanýrdý niyetler
* * * Bir gün mektep yolunu sürerken ayaklarým Dilimde þen bir ýslýk: “Þaban pabucu yarým” Her nedense bilemem o gün keyfim çakýrdý Arada arkadaþla ediyorduk lakýrdý: “Gözüm” dedim “Sebepsiz bir neþe var içimde Kendimi gamsýz gördüm ak olsa da saçýmda” Sandým havanýn güzel olduðuna yordu o Yüzüme dikkatlice bakýp sonra durdu o Akýl hudutlarýmý aþan bir yorum geldi Belki zan diyarýndan yalnýzca bir meseldi Dedi: “Ta gözlerinin bebeðinde yangýn var” Anlamlarýn önünden çekilmiþ perde, duvar” Yoldaþýmýn aðzýndan aynen bunlar çýkmýþtý Anlaþýlan önümüz yine sonbahar, kýþtý Yatak deðiþtirmiþti artýk konuþma nehri Cümleler dile deðil kalbe akýttý zehri Baþýmýz önümüzde bitirdik kalan yolu Gözaltýndan merakla taradým saðý solu Bir an çarpýldým sanki durakladým yerimde Dumanlar yükselmiþti yüreðimde serimde
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Durak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.