evde olmayý seviyorum hep böyleydi... çoðu zaman...her zaman bazen sýkýlsam da arada bi bassa da ev bana,damarýma sevmeseydim ya bi de çekilmez olurdu hepten,fena...
hanidir çýkmýyorum sokaða zorunlu kalmadýkça arada bir çýkmak lazýmmýþ ama! kapamak için aðzý... hep evde,hep evde... kime ne! ben memnunum halimden... size ne!
çýksam da arada... dönüp geleceðim yer bura hem ev gibisi var mý? yok!.. olur mu? nereye gitsem... bulamadým o rahatlýðý ev hali... alýþýk olduðum ortam tanýdýk,bildik,rahat...
rahatýma düþkünüm ya... evde olduðumdan,haliyle leziz ev yemekleri bi de üstüne... becerikliyim ya ayný zamanda... saldým da , tabi kendimi oldum biraz göt göbek... veririm bi gün elbet hareket lazým hareket...
e! bütün gün ayakta iþ güç...evde de olsa bi koþuþturmaca... çoluk çocuk varsa hele herþey saatle... kurulmuþ gibi, hep ayný yok dünden bi farký
þikayetim yok! pek... alýþýðým bu duruma sýðdýrdým bütün dünyamý bu dar alana,eve içeriye... bir nevi hapis de diyebilir bazýlarý... yalanda deðil hani adý üstünde,içerisi...
olsun... biraz da huzur olsun bolluk,bereket... sevgi olsun,saygý da... bi de kendime ayýracak biraz daha zaman... oldu iþte tastamam daha da çýkmam bi zaman zorunda kalmadýkça
þaþýrma... seviyorum dedim ya baþýnda... herkesin hayatý kendine benim ki de böyle... kendi kurallarýmla kendi hapishanemde ait olduðum yerde... evde...
Gülnur Yener Sarýtaþ 17/01/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vertigo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.