UTANDIM ÇOCUKLUĞUMDAN

Utandým çocukluðumdan,
Þu anki yaþýmdan,
Baba oluþumdan,
Sanki;
Çocukluðum ayaklanmýþ,
Nerede benim sapaným,
Der gibiydi bana..

Yerçekimine inat,
Füzelere, tanklara uçaklara ,
Atacaðý taþlarý arýyordu yerlerden,
EMPERYALÝZM e karþý..

Utandým...!!
KÖY ENSTÝTÜLÜ öðretmenimden...
O zamanlar çaktýrmadan,
AMERÝKAN bayraklý
Süt tozu torbalarýna tekme atardý.

Çoook uzaklardan;
Yýllar ötesinden geldiði belliydi,
Yine çocuklara, SÜT TOZU veriyorlar mý diye sordu.??
Hayýr öðretmenim,
O günlerde beyinlerimizi yýkýyorlardý,
Þimdiyse; IRAK ta FÝLÝSTÝN de
Çocuklarýn bedenlerini kurþunluyorlar,
BOMBALIYORLAR;
YAÞLI , KADIN ayýrmadan dedim..

Büyük bir bilgelikle.......!!!!!!!
O zamanlar görmüþtük; bugünleri dedi.
Ama ÖÐRETMENÝM
O fikirleriniz için sürgün edilmiþtiniz.??
Þimdi deðiþti mi yoksa dedi,
Gözleri bir an parýldadý,
Hayýr ÖÐRETMENÝM;
Hayýr ÖÐRETMENÝM,
Diyemedim UTANDIMMMMM....!!!!!!!

Necip KAHRAMAN


Sosyal Medyada Paylaşın: