VUSLATIN ŞİİRİ...
Þiire ,suskun bir vedâ hazýrlanýþýnda nergis,yâsemen,gül
Söz söylemekten utanýyor bülbül
Bir gün korlaþýrsa bal verecek kül
Belki yine yola çýkabilir bizim düldül
Þimdi diyet ödeme zamaný
Yelkenleri suya indir ey gönül
1/Þölenden kavgaya
Þölen havasý vardý selâmda,tebessümde,cumâda
Hayat, bayram ediyordu ibâdet zamanlarýnda
Ecdâdýmýz mutlu oluyordu arzularý yenerken
Bizse zevk alýyoruz “ eðlence “ adýný verdiðimiz nefsi azdýrýrken
Yalýtýmýndan çaldýðýmýz apartman dairelerimizden dýþarýya yansýyan :
Televizyon sesleri…
Müzik sesleri…
Sürekli baðýran oyuncak sesleri…
Arasýra ,buralarda insan(!) yaþadýðýný hatýrlatan ,öfke ve kibirle beslenen kavga sesleri…
Özlediðimiz ise muhabbet sesleri…
2/ Þimdi
Nefretler urgan oldu boðuyor merhameti
Acý meyvelerin aðýrlýðýndan kýrýldý dal
Karþý kýyýya sevgi taþýmýyor sal
Evden çýktýðý an tabut
Geride kalanlarda mîrâsa endeksli bir umut
Bir köþede ise ince ince aðýtlar yakýlýyor
Aðlýyor masum ve yorgun yürekler
Diri diri topraða gömülen sabîler gibi
Gece, aydýnlýðýyla sorguluyor
Gülleri yok eden modern bedevîleri
3/Beklenen
Ey Medenîliðin Efendisi,
Bir kez daha tekrarlayýver “Vedâ Hutbeni”
Mânevî iklimlerde dolaþan bir donanma inþâ edelim
Açýk denizlerde yüzdürelim gemileri
Dönüþe hazýrlayalým vuslatýn þiirini…
Kaldýrýp çöpe atalým Kur’an’sýz her düzeni…
(Mart-2011)
Dursun Tiftik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.