YORDU BENİ

Ne aylar mevsimler asýr buluþtuk
Maziler yadoldu birlik gülüþtük
Vardýk sýlamýza dostlar bulluþtuk
Velakin zamansýz yol yordu beni

Gönüller kapanmýþ kim kimi seve
Fermanlar yazýlmýþ ejderha deve
Sýðmadý sitemler odaya eve
Eþikten taþýnca yol yordu beni

Hançere benzedi gözün bakýþý
Fýrtýna kopardý lafýn akýþý
Vardý ilmeðinde dilber nakýþý
Üstüne oturdum çul yordu beni

Dinlemedi kimse eren öðüdü
Ayazda býraktýk çamý söðüdü
Tartmadý terazi dertle aðýdý
Yüküm aðýr geldi bel yordu beni

Göz çukuru kuyu çökmüþ avurdu
Ulu orta sohbet lafý devirdi
Herkes birbirine sýrtýn çevirdi
Goncalar açmadý gül yordu beni

Sanki de meclise mecnun salýnmýþ
Canlar tavlu lakin yürek alýnmýþ
Meðersem felekte defter kalýnmýþ
Bir ben deðilim ki el yordu beni

Kapandý kapýlar gýybet edildi
Zamanlý zamansýz konuk gidildi
Mecliste ekþimiþ dava güdüldü
Zehir oldu kelam dil yordu beni

HAYDARÝ uzandý Hakka yakara
Çile satýlýr mý þaþkýn sakara
Alýþmýþtým yataðýnda akara
Rahmet çoðalýnca sel yordu beni

Sosyal Medyada Paylaşın: