yokluğunla sınama beni..

bir top
kar gibi
avuçlarýma düþtü
tenimin ateþiyle eridi
dudaklarýndan
düþen sýzý...

yokluðunla
sýnama
beni
eksiliirim...

sen
hüznün kestane gözlü yýldýzý
izmirin sürgün kýzý
bir defa daha
þapka çýkarttýn
acýlara..

yokluðunla sýnama
beni
kaybolurum..

onlar ki
birbirine
eklenerek büyürler
mayasý
acýdan çalýnmýþsa
keder birikir
heybesinde..
her dem..

yokluðunla sýnama
beni

inandýklarýmý
inandýklarýnla
tartma...

nolur..
yokluðunla sýnama
varlýðýmý..


01/03/2011
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: