ZEYTİN AĞACI

Belki beraber oturamayacaðýz gölgesinde.
Bir akþam kayan yýldýzlarý seyredip,
Belki dilek te tutamayacaðýz.
Olsun ama sen bileceksin,
Onunla konuþacaðým,
Karþýmda sen varmýþcasýna.
Selam vereceðim sabahlarý,
Sanki senmiþcesine.
Büyüdüðünü göreceðim,
Her bahar çiçek açýþýný,
Üzerinde oynaþan serçe kuþlarýný.
Sevgimle büyüteceðim onu,
Gün gelecek,
Belki yolun düþecek buralara,
Ve,
Sen o zeytin aðacýný göreceksin.
Ýþte o an diyeceksin ki;
Bu benim. Ama orda ben olmayacaðým,
Sen bileceksin yinede.
Onu oraya diken yüreðin,
Seni ne kadar da özlediðini,
Sen bileceksin yine de.
Seni büyütmek için yüreðinde,
Gözlerinden iki damla yaþý da,
Topraðýna kattýðýný.
Sen bileceksin yine de,
Bu zeytin aðacýnýn sen olduðunu.
Belki ben olmayacaðým,
Dallarýný okþarken ve,
Koklarken yapraklarýný.
Bir bahar açmýþ çiçeklerini,
Ama hissedeceksin.
Daima orda seninle olduðumu,
Nasýl hissediyorsam ben seni,
Yüreðimin derinliklerinde,
Ama sadece sen bileceksin,
O zeytin aðacýnýn,
Biz olduðunu.

Turgay Ulusoy



Sosyal Medyada Paylaşın: