Gün ýþýðýndan kaçýp Zifiri karanlýklarda açýyorsun. Neþeliyken somurtup Kederliyken gülücükler saçýyorsun. Kimsenin dünyasýna girmeden Kimseyi sokmadýðýn dünyanda Yalnýz baþýna ve usul usul yaþýyorsun. Hatta sýrtýný dönüp aynalara Kendi görüntünden bile kaçýyorsun. Ama ne yapsan boþ Ne söylesen nafile. Hiç kurtuluþu yok Fare deliðine de girsen Eninde sonunda Bir kedi pençeliye çatýyorsun.*
*: Son üç dize Mevlana’ya aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
izmirim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.