"KOKU"

özledim...
yaþanmýþlýklarýn,
þimdi "aný" olan...
en çok da çocukluk
zamanlarýnýn "koku"sunu
ilk gençlik yýllarýnýn...

anýmsamak,
bi an düþünmek...
düþüncelerde
o an’a gitmek...
bölük pörçük de olsa

hatýrlamak...
iyi gelse de!
eksik kalýþý
içimi burkuyor...
yine de!..
o zamanlarý tekrar
yaþayamamak deðil
sýkýntým...

o koku!..
aklýma gelen
inceden inceye
uzaklardan...
gelene kadar
kokusu kalmayan!..

içime çekemiyorum ya!
doya doya...
doyamadýðým ondan
o an’a...
o yýllarýn tadý...
hala damaðýmda!..



Gülnur Yener Sarýtaþ
14/02/2011







Sosyal Medyada Paylaşın: