Gönlümün tek çiçeði, yektâ mor dað lâlesi
Yüce daðlarda açar, isyân edip her þeye
Ama nedense bükük, duruyor þimdi yâlesi
Gark edemiyor rüzgâr, onu bir kez neþeye
Daðlara isyân etmiþ, dereleri susturmuþ
Haykýrýyor kendini, göðe, ufka bakarak
Gözlerini kapayýp, içinden hayâl kurmuþ
Kekik kokularýný, her gece koklayarak
Seni sevmeye geldim, uzak çok uzaklardan
Gönlümde bahâr vardýr; ama kýr çiçeði yok
Hep seller taþýyor bak, þu kýraç yanaklardan
Gönlümde bahâr vardýr; fakat kelebeði yok
Bir münzevi gibisin, daðlarýn yamacýnda
Ruhuna, yok iþte yok! Sümele Manastýr’ý
Sýðýndýðýn kalplerse, hep kendi amacýnda
Hiç duymazlar mor lâlem, ruhundaki ýtýrý
Yalnýz karlý daðlarýn, yalnýz hüzünlü çiçeði
Munzur’un dumanlarý, senin gamýndan eser
Koynuna al! her gece, bu yurtsuz kelebeði
Yoksa sana, sevdâya, mezara kadar, küser
Sessiz akan dereler, sana þarký besteler
Dinlediðinde onu, aðlama! katre katre
Bahârý gönderirim, elinde gül desteler
Gelemiyorum sana, kollarýna, ne çâre!
Soner Çaðatay 25 Ocak 2011 / Wuppertal
Kelime: