Kaderimin Gurbeti

Akan damý eliyle iþaret edip peder,
Her gün dedi artýyor yoksulluk ve de keder.
Çocuklar da büyüyor okula gidecekler,
Cepte yoktur tek kuruþ çantasýz neydecekler.
Yükleyelim ne varsa artýk köyden göçelim,
Ýstanbul´da bir yerde yeni hayat seçelim.
Olmaz diye baðýrdý yüzleri yorgun kadýn,
Orda da olmayacak göreceksin bak tadýn.
Senin aklýn sarmýyor ben orayý bilirim,
Eðer uygun deðilse bir gün geri gelirim.
Tartýþma uzadýkça sinirler de gerildi,
Nihayet göçmek için yeni karar verildi.
Bir akþam kamyonete yüklediler göçünü.
Ýstanbul doyururdu bizim köyün açýný.
Ýki inek bir dana veresiye satýldý,
Ýþe yaramayanlar bir bir çöpe atýldý.
Bir gün sonra yolarý ulaþtý artýk þehre,
Çocuk çýðlýkla dedi bakýnsana lan nehre.
Nehir deðildir ki o denizdir dedi baba,
Ýstanbul çok kibardýr sizde olmayýn kaba.
Amcaoðluna varýp indirelim þu yükü,
Salarýz yavaþ yavaþ biz de bu þehre kökü.
Kapýya hýzlý hýzlý vururken bu göçenler,
Þaþýrýp kaldý öyle o kapýyý açanlar.
Hayýrdýr geçin þöyle nedir neden geldiniz,
Burda kaldýðýmýzý sizler nasýl bildiniz.
Derken o amcaoðlu gözleri büyüyordu,
içinden ana avrat bunlara sövüyordu.
Amcaoðlu dur hele indirelim þu göçü,
Kaderimin gurbeti yükleme bana suçu.
Ýndirler ne varsa kamyonetin içinde,
Fazla birþey de yoktu bizimkinin göçünde.
Oturup yeyip içip biraz sohbet ettiler,
Yorgun göçmen ailesi gece orda yattýlar.
Sabah bir ev bulalým olmasýn ahým þahým,
El yanýnda kalmasý bizim köyden de vahim.
Dedi kadýn adama sinsi sinsi gülerek,
Zaten kendimiz geldik bu halleri bilerek.
Sabah erkenden kalkýp koyuldular yollara,
Kiralýk ev sordular gördükleri kullara.
Bir gecekonu vardý þehrin en kenarýnda,
Fiyatý da uygundu onlarýn kararýnda.
Hemen eve taþýnýp serdiler kilimleri,
Baba bir TV alsak izleriz filmleri.
Yerinde zýplayarak seslendi büyük oðul,
Hele bir dur be oðlum derdimiz film deðil,
Annen de çalýþýrsa düzelirtiriz durumu,
Duydum yardým edermiþ sosyal yardým kurumu.
Sabah erkenden kalkýp hemen iþe bakmalý,
Çocuklar aç kalmasýn pazara da çýkmalý.
Ararken kapý kapý bir iþ buldu babamýz,
Boþa çýkmadý þükür dedi bunca çabamýz.
iþi erken bulmasý ne de güzel olmuþtu,
Nihayet evlerine huzur, neþe dolmuþtu.
Baba çalýþa dursun zaman hýzla geçiyor,
Yüzü gülen çocuklar eve neþe saçýyor.
Anne de girdi iþe gündeliðe gidiyor,
Az olsa da evine o da katký ediyor.
Zaman hýzla akarken farkýna varmadýlar,
Geleceði düþünüp kendine sormadýlar.
Bir akþam eve baba yorgun argýn dönmüþtü,
Hastayým dediðinde tüm ümitler sönmüþtü.
Çalýþamaz demiþti hastanedeki doktor,
Ameliyat gerekli yoksa hiç ümit yoktur.
Ameliyat pahalý gerekli çokça para,
Öyle ucuz kapanmaz sende açýlan yara.
Elde yok avuçta yok bir de kira belasý,
Yine tüttü burnunda damý akan sýlasý.
Derken baba birkaç gün gidemeyince iþe,
Yokluðun o sert yüzü hemen yansýdý aþa.
Ne yapalým dediler baþa gelen çekilir,
Gün olur devran döner belki gurbet yýkýlýr.
Baba gittikçe düþtü, vücuttan güç çekildi,
Daðlarý aþan dizler, düz yollarda büküldü.
Hastanenin kapýsý yeni adres olmuþtu,
O yiðit delikanlý ah nasýl da solmuþtu.
Hastaneye yatalý doktor ümit yok diyor,
O ki taþ olsa yiyen ne içiyor, ne yiyor.
Bir akþam hastaneden acý haber duyuldu,
Eþi dostu kim varsa hemen yola koyuldu.
Yas fizana ulaþtý evi acý bürüdü,
Üç beþ seveni vardý mezarlýða yürüdü.
Mezar yeri almaya paralarý yetmedi,
Ah bu gurbetin derdi can verince bitmedi..
Daðýldý konu komþu kaldýlar mý baþbaþa,
Þimdi kim dur diyecek gözde sel olan yaþa.
Anne keder yýðýný, çocuklar ondan kötü,
Kaderin bu gurbeti sýlada taþtan katý.
Anne çalýþtý durdu iki çocuk sokakta,
Böyle kötü yaþamda tehlike hep þakakta.
Derken dayanamadý anneleri pes etti,
Duyduk bir akþam O´da yad ellere yâr gitti.
Çocuklari aldýlar bir yuvaya verdiler,
Kaderin gurbetinin acýsýna erdiler.

Hasan Ilter

Sosyal Medyada Paylaşın: