Yokluğun İnfazı
Bu gece aþkýn infazý düþtü kalbime
Gecenin rahmine düþen cellât gibiyim
Kendi ölümle buluþmadan geliyorum
Hüzün halkalarý takmýþým boynuma
Yar dedikçe soluyorum
Gizemli ýþýklarýn umutsuz girdabýnda
Anason kokulu esintilerde sarhoþum
Kýrýlganlýðým benliðimi kemirir içten içe
Paslý yelkenlerde savrulur geçmiþim
Sen giderken ben ölürüm
Korkuyorum
þah damarýmýn soluk renginden
Ya düþerse
Beynime kurt diye umutlarým
Umutlarým ah umutlarým
Adýný sayýklarken uykularýmda
Hayra yoralým yataðýný yýmýþ nehirleri
Ey yakamozlar ey güneþ ay gidiyorum
Sonsuza dek elveda
Düþlerimde buz tutmuþ gülüþler avunur
Harýnda kasýp kavurulurum
Doruklardan sýyrýlýr geçmiþin
Gölgelerine düþüyorum
Gölgelerinde üþüyorum
Kana bularken nefesim geceyi
Bitkinleþmiþ yüreðimi
Acýnýn kantarýnda satýlýyorum
Azrail can diyor can
Susuyor çýðlýgým
Eriyorum gözlerinde
Ve sarýlýyor boðazýma hasretin
Batýyor bir bir sen yüklü gemilerim
Yokluðuda infaz ediyorum kalbimi
Yazan Remziye Çelik
Düzenleyen_Mustafa Doðan
18.2.2011
Sayðý deðer dost Mustafa Doðan`a þirimdeki düzenlemelerden ve nadide muhteþem sesiyle renk verdiði için sayðýlarýmý sunuyorum çok teþekürler can dost..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.