ATA’M 1

Atam, bize hür bir Türkiye býraktýnýz,
Yerinizde huzurla uyuyup, yatýnýz,
Tam altmýþ üç yýldýr, öksüz, garip, yalnýzýz,
Millet olarak ayný yerde saymaktayýz.

Milletimi uyandýrmamak istiyorlar,
Bizi avanak, kara cahil sanýyorlar,
Her gün gençliðe hitabene bakýyorlar,
Atam, anlayacak zeka yok, arýyorlar,

Sizin gibi liderden çok utanýyorum,
Yeriniz hâlâ dolmadý, üzülüyorum,
Herkesi Atatürkçüyüm der görüyorum,
Gerçekci az, çoðu riyakâr, sanýyorum.

Kadýn-erkek hep beraber tek yürektiniz,
Araç yok, topu-mermiyi elde çektiniz,
Bizim gibi nesile emanet ettiniz,
Okumak için kontenjan beklemekteyiz.

Üniversiteye üç milyon baþvuracak,
Üç yüz bin öðrenci kazandýrýlmayacak,
Boþ kalan avare, sokakta dolaþacak,
Ya mafyalar, ya eþkýya sahip çýkacak.

Atam, baþýmýzdakilerden davacýyým,
Çizdiðiniz yoldan hiç ayrýlmayacaðým,
Önüme çýkan engelleri aþacaðým,
Ben bunu yalnýz da olsam, baþaracaðým.

Altmýþ üç senede, bir arpa boyu gittik,
Kimliðimizi dünden bugüne kaybettik,
Deðerli býraktýðýn lirayý yedirdik,
Ekonomist yok, Amerika’dan getirdik.

Atam, sana yazacak daha çok haber var,
Kýþlar bahar gibi, yazýn da yaðýyor kar,
Zenginlerimize her gün kâr üstüne kâr,
Memleketimizi doldurdu, uyanýklar.

Atam, sen hiç üzülme, gençliðin halleder,
Gerekirse, yolunuzda canýmýz gider,
Bu bayraðýmýz artýk gönderden zor iner,
Azmimizle nice zaferler, bizi bekler.

10/5/2001

dursun yeþil


Sosyal Medyada Paylaşın: