Saki be! Bana da ver, Bir üzüm suyu. Unutayým aþkýn kapýsýndan kovulduðumu. Söküp atayým yerinden, Dünyanýn uydusunu. Duymayayým, dünyanýn homurtusunu. Cesur olayým bir an, Açayým kendimi bir baþka sevgiliye. Ya da korkak olup saklanayým, Döneyim yaþadýðým viraneye. Söylesene be saki. Bu söylediklerim olur mu sence. Biter mi bir gün bu iþkence Gelmedi mi güzelliklerin vakti? Üzüm suyu, Musa’nýn asasý gibi, Kurtarýr mý beni boðulmaktan. Çünkü ben býktým. Her gün bir kapýdan kovulmaktan. Bu üzüm suyunu içeceðim. Bu handa biraz durup, Sonra geri döneceðim. Ve artýk, Kimsenin kapýsýna bir daha gitmeyeceðim.
25.02.2011 Orhan OYANIK ÇAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanoyanik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.