Son Ferman

pay edebilirdim düþlerimi isteseydin eðer
mavi boncuklara gerek kalmadan da yaþardýk
istediðin tüm kýlýklara hazýrdým hem
bir ateþin yeterdi bürünürdüm
isteseydin eðer

yola çýkabilirdim seninle korkmasaydýn
ne vardý ki uçsuz bucaksýz sevgiden baþka güzel olan
keþfetmeyi bilseydin imzalardým her sözümü
yer’sen bile beni yerli-yersiz
isteseydin eðer

katedrallere sýðmayan kalabalýklardý içim
karýþabilseydin anlayacaktýn
senin için toplanmýþlardý saçýn, yüzün, ellerin...
öyle çoktu ki güzellikler
sen gitmeyi seçtin görebilirdin
isteseydin eðer

tuhaf bir bugün yaþanýyor takvimlerde
bulanýk mizaçlarla gülmezdin, güvenmeyi bilseydin
topraða karýþmadan sevmenin erdemliðini
öðrenmeye gücün yoktu, öðretmedim
ve geç kaldý yola koyulan zaman dönmez geriye
isteseydin eðer, bile bile gitmezdim

ellerimde gözlerim
ellerimde sözlerim
baktýkça söylenen
söyledikçe bakýlan
bu eskileri giymezdim yine
isteseydin eðer, sevseydin eðer…


Sosyal Medyada Paylaşın: