Henüz on dördünde,
Bir genç kýz, ter-ü taze,
Doðru dürüst ne baba bilmiþ, ne anne....
Anne yabancý, baba Türk,
Ayrýlmýþlar henüz o çok küçük,
Üç kardeþi daha varmýþ,
Ýki kardeþ, yurt dýþýnda anneyle kalmýþ,
Diðer ikisini, baba almýþ,
Yollar memlekete varmýþ,
Ayrýlýþ, o ayrýlýþ.....
Baba, bakamamýþ çocuklara,
Vermiþ,"Çocuk Esirgeme Kurumuna",
Hani, "Tam bir Türk filmi," deriz ya,
Öyle sahi tam da....
Kýzýmýz þimdi bir þehirde,
Babayla diðer kardeþ öbüründe,
Okumak için bir baþka þehirde,
Yerleþtirilmiþ, oradaki Yetiþtirme Yurduna,
Allah Devlete zeval vermesin de,
Yetiþtirme Yurtlarý bari var Allah’tan da,
Pek çok çocuk ortada kalýrdý yoksa.....
Yüzünde güller açtý bir ara,
Gülücükler saçýyordu etrafýnda kim varsa,
Meðer, annesi gelecekmiþ artýk yanýna,
Bir ev tutacakmýþ, yanýna alacakmýþ çocuklarý da,
Dedim, "Gönlüne göre olsun, herþey inþallah hayatta!"
Kýsa bir zaman geçti,
Baktým, kapkara bakýyordu dünyaya gözleri,
"N’oldu?", dedim.
"Hiç!", dedi.
Anladým, konuþmak istemedi,
Anladým ki, bütün ümitleri tükendi,
Anneciði, "Geleceðim!", demiþti.
Ama, bir sebebten gelemedi.....
Zaten, küçüklüðünden beri üzgün olan yüreciði,
Ýçten içe tükendi,
Kaybetti insanlara olan güvenini,
Ýçindeki yaþama sevincini,
Ýçine akýttý gözyaþlarýnýn zehirini,
Aaaa yavrucuðum, senin için ne yapalým bilmem ki!...
13/08/07 13:00
Perihan METÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.