Feryadým dilidir zamanýn,
Aðlasa bir insan
Konuþur mýsralarým;
Tarihin
Her köprüsünden geçen,
Ortasýnda yaþamýn
Açýlýr göz kapaklarým,...
Kalemim günahýdýr
Suskunluðumun,
Dokundu göz yaþlarýna
Bir ananýn,
Ortalýðý aydýnlatýr
Sýçrayan kanlarým,
Ah çilekeþ insanlarý!
Ülkemin,
Sonu yaklaþtý
Karanlýðýn
Sahibine geldik
sabahýn;
Ýçim aydýnlanýyor
Umutlanýyorum yeniden,
Toplumsal dönüþümün
Yasasýdýr her insan
Bir çiçek nasýl,
Açýlýyorsa kendiliðinden,
Öyle uyanýr
Uykudan insan...
Tarihin karanlýk
Bataklýðýndan,
Kalkmazsam ayaða ben,
Utanýrým insan olmaktan
Çaða damgasýný vuran,
Kahbe yalanla
Kükreyerek,
Çarpýþmazsak yeniden,
Baharýnda yaþamýn
Üstümüze iner akþam!...
Yýl:25.12.1999
saat:22.00-22.30
yer:Elazýð
EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.