Öyle Bir Sen Büyüttüm Ki İçimde

Sensizlik sarýnca tüm bedenimi
Dayanamadým,sensizliðe dair
Aylar önce yazdýðým þiirlerimi okudum
Bir de birkaç gün önce yazdýklarýmý...
Hepsinde sen,hepsinde biz
Hiçbir fark yoktu aralarýnda
Neden azalmýyorsun ki sen bende...


Neden gidiþin dün gibi geliyor bana
Neden sana yazdýðým her þiir
Ayný yerde týkanýyor hep...
Ben kimseyi yokluðunda bu kadar özlemedim
Ben kimseyi yokluðunda bu kadar istemedim
Ve þuna emin ol,hayatýmda hiç kimse
Yok’ken bu kadar delice sevilmedi...


Yokluðun hiç de adil deðil sevgili!
Yedi mevsim geçti bu þehirde
Ben yokluðuna hiç alýþamadým
Geride býraktýðýn boþluklarýnda boðuldum
Senin boþluklarýnda yoruldum,kayboldum
Sen yokken,öyle bir sen büyüttüm ki içimde
Öpüp,doya doya koklayayým diye
Ama cesaret edip de,bir türlü dokunamadým...



CANER SOYDAN

Sosyal Medyada Paylaşın: