89 C Taksim otobüsü
“Züðürt Þâirin Günlüðü” Taksim’e giderken… Dibe vurdum! Kelimenin tüm anlamýyla hem de,
Fena dibe vurdum…
Ýflas ettim, beþ kuruþum yok.
Sabah kalktým
Kahvaltý hazýrladým çocuklarýma
Birkaç lokma atýþtýrdým beraber ayaküstü
Ýki bardak su içtim çýkmadan
Bir tanede elma koydum çantama.
Otobüs bekledim, geç geldi
Ya da bir öncekini kaçýrdýðým için
Bana öyle geldi yine.
Ýstanbul’a yolculuðum,
Þehrin göbeðine, Taksim’e yani.
Hem umudum var, hem yok
Dua ettim aylar sonra ilk kez
Arsýzca istedim, yalvardým
Ya ver, ya al canýmý diye!
Dün aradýlar, çaðýrdýlar
Sözüm ona bir iþ görüþmesi,
Güya bir san’at projesi
Sponsor arýyorlar,
Para yani.
Diðer iþlere nazaran çok deðil belki
Ama az buz parada deðil hani
Koskoca üç yüz bin lira
Bulursak komisyon alacaðýz
Gel de gülme hâlime!
Cebimde akbil
Ýki gidiþ ikide dönüþ
Üçüncü güne çýkmaya param yok
Ya iþ bulmalýyým, ya tahsilât yapmalý
Ya da borç almalýyým birinden…
Hanýmýn öðretmenlik maaþý ve
Özel kurs paralarý olmasa, çoktan yanmýþýz.
Ev borcu bitmeden
Üstüne birde araba borcu
Ýþ deðil ya bizimkisi de, neyse
Kafa göz yara yara
Mal sahibi oluyoruz
Hanýmýn marifeti
Ellerim titriyor, yazým bozuk,
Hareket halindeyken otobüs
Yazmak bir hayli zor
Duraklarda düzeliyor ancak
Otobüs durdukça yazýyorum.
Hýzlý hýzlý, gören tabakhane kâtibi sanýr.
Yazmak istemiyorum,
Yazmadan da duramýyorum.
Kalbim sýkýþtý az evvel, epey de sürdü
Sonra sað elim, ardýndan kolum uyuþtu
Olur a, duamýn ikinci bölümü tutar
Vedâ mektubu cihetinden
Hatýra kalýr tanýþlara
Sevenlere diyemiyorum
Kul sevgisinden çoktan kestim umudumu
Yolu yarýladýk, nasip.
Yine bir saati bulur varmamýz
Yorgunum, oturduðum yerde
Kestireyim biraz…
10.42 (Sabah Taksim’e Giderken) * * * * * * * * * * * *
Taksimden dönerken… Saat 15.30 Dönüþ yolundayým
Bitti toplantý, çýkýþta
Yemek yedik Genco’yla
Cihangir’de salaþ bir lokantada
Taa altmýþlarda kurulmuþ
Ucuzdu ama lezzetliydi
O ýsmarladý
Allahtan…
Genco Beþiktaþ’a gidecekmiþ
Ben yürüdüm Taksim’e aval aval
Dörde on kala arabasý vardý durakta
Halk deðildi, ÝETT bu sefer, þükür.
Hem daha hýzlý gider,
Hem daha bir efendi þoförleri.
Saatinde kalktý araç
Tarlabaþý, Tepebaþý yol kalabalýk
Binalara baktým dikkatlice, tuhaf
Alt katlarý ýþýl ýþýl, o derece canlý
Üst katlar tamamen harabe
Kimsede rahatsýz deðil gibi
Baþlarýný kaldýrsalar oysa
Görecekler rezilliði
Anladým, baþka bir dünya orasý
Þiþhaneye kadar çabuk geldik yinede
Ama Haliç köprüsünde sýkýþtý trafik
Tam yeri ha, hava açýk, manzara güzel
Seyir bedava nasýlsa, ah ulan ah
Rahmetli Orhan Veli olaydý yanýmda
Beraber þiir yazardýk, sonrada hava atardým
Adým adým Unkapaný
Ýte kaka vardýk Saraçhane’ye
Reþat Nuri sahnesinde bir koca afiþ
“Kadýnlar Savaþý” oynuyormuþ.
Üstelik komedi, dýþarýda
Ekmek kapma savaþý var, trajedi…
Altgeçide zor girdi otobüs, zor çýktý
Saat henüz erken oysa
Ýþ çýkýþý zamaný deðil,
Servis kalabalýklarý yok daha
Belediye binasýnýn yanýndan geçtik
Atik Ali’miydi bilemedim buranýn adýný
Aksaray’a doðru, otobüs yarý yarýya dolu
Duraða baktým, Pertevniyal Valide Sultan yazýyor
Iþýklarda durduk sonra. Valide Camiinin ihtiþamý
Ve zarafeti görülmeye deðer doðrusu.
Iþýklardan saða dönünce
Göbeðindeydik Aksaray’ýn
Bu sefer trafiði aksatan trafik polisiydi
Komik milletiz vesselam
Edepsizlikte bedava
Yusufpaþa duraðýnda uyardý þoför
“hep beraber ilerleyelim arkadaþlar” diye
Slogan gibi, “siz ilerleyin ki, memlekette ilerlesin”
Dedim ya mizah her yerde,
Çýk sabah, yollara düþ, akþama kadar
Canýn sýkýlmaz bu memlekette.
Çok sýkýlýr ya da, dert edersen…
Haseki’de yakalanmadýk trafik ýþýlarýna
Ama Fýndýkzade’de yandý kýrmýzý.
Þubat’ýn on yedisi, Perþembe,
Saat çeyrek geçiyor dördü
Yýl iki bin on bir, ben kýsmetse
Otuz dokuza basacaðým temmuzda.
Pîri Mehmet Paþa Camii solumda
Üstgeçitte karýnca gibi insanlar
Selçuk Kýz Teknik ve Þehremini Anadolu Lisesi peþ peþe
Sonra Saraç Doðan Camii, bir tuhaf yapý
Yazýk etmiþ parasýna bence
Keþke yaptýrmasaymýþ
Cemaati de yoktur pek
Fakir sevindireymiþ
Öðrenci okutaymýþ
Daha sevap olurmuþ
Ben düþünürken
Otobüs vardý Çapa’ya
Ýlk duraktan binince yer oluyor
Oturarak geldim buraya kadar
Yol aldýkça yazdým, yazdýkça yol aldýk
Pazartekke, Suriçi derken
Çok az kaldý Topkapý’ya
Kalaný eve varýnca yazarým artýk
Yer vermek istiyorum þimdi
Ayakta yolculuk eden bir amcaya
Çevre yoluna gireriz az sonra
Anlatacak pek bir þey kalmýyor nasýlsa.
Ben kaldýrana kadar koca kýçýmý
Ýlerleyiverdi adamcaðýz arkaya
Oturdum kaldým yine, diðer ayaktakiler
Gençti hep, bir çarþaflý þiþman haným
Baktým pek bir gençmiþ oda, yer vermedim
Surlardan çýktýk þimdi
Ýstikâmet Edirnekapý’ya doðru
Burçlara paralel gidip önce
Altgeçit, kabristan ve þehitlik
Menderesin kabrini duamla selamladým
Sonra rahmetli Özal’ýn.
Þimdi Bayrampaþa solumda,
Çarpýk çurpuk, estetikten yoksun
Adý apartman beton yapýlarýn
Ne biçimleri ne de renkleri uyumlu
Sol cam kenarýndayým
Otur otur yapýþtým koltuða
Saðým insanlardan kurulu kale
Ýðne atsan düþmez yere.
Esenler Otogar’ý geçtik þimdi
Trafik rahattý ama pek geçmeden
Ara mahallelere daldý otobüs
Ýlk duraðý biliyorum Atýþalaný
Sonrakileri pek öðrenemedim
Onca yýl gider gelirim.
Bir kýsmý boþaldý otobüsün,
Ama doldu hemen yeni yolcularla
Birlik mahallesi Baðcýlar Yüzyýl köprüsü
Matbaacýlar sitesinden sonra
Göztepe mahallesini tavaf edeceðiz daha
Yolda kiralýk limuzin gördüm
Eski model bir Mersedes’ten bozma
Beyaz araba, üstüne ve yan cama kocaman
Kýrmýzý harflerle yazmýþ telefon numarasýný
Komik giriþimci vatandaþýmýz.
Adýný bilemediðim beþ on durak daha
Karman çorman mahalleler
Yine nereden baksan bizim semte varmak
Yarým saat daha sürer.
Evler sývasýz boyasýz
Kimi iki, kimi üç, hatta dört beþ katlý
Mahalle aralarý bakýmsýz ve pis
Gençlerin kýyafetleri ise pek havalý
Yol kenarlarýnda onlarca lüks araba
Anlamak zor, çok zor hem de…
Baþakþehir’e yaklaþtýkça boþaldý otobüs
Ben halime acýrken, benden hayli yaþlý
Bir beyefendi gördüm omzuna kadar
Uzun beyaz saçlarý, militanvari kýyafeti
Ve askýlý çantasý, sol eliyle tutunmuþ
Sað eliyle de sapýný kavramýþ çantanýn
Bir tuhaf geldi eli, dikkatli bakýnda
Yüzük ve serçe parmaðý yoktu
On parmaðýma on kere þükrettim o an
Ney üfleyemezdim o halde
Baðlamada çalamaz, iþimi bile rahat yapamazdým
Allah yardýmcýsý olsun öylelerinin.
Sanayi mahallesiymiþ þimdi geçtiðimiz
Yanýmdaki kadýn telefonda söylerken duydum
Trafik yoðun yine, Halkalýya vardýk, hercümerç
Sevmiyorum bu semti oldum olasý
Saðýmda varoþ mahalle
Yeni toplu konutlar solumda
Bazýlarýnýn adý da “Avrupa Konutlarý”
Kompleksli milletiz vesselam.
Atatürk Mahallesi duraðýnda
Ýniverdi parmaksýz adam,
Tanýþmak nasip olmadý.
Ýkitelli Köyiçi
Ziya Gökalp Mahallesi
Tabelasýz bir mezarlýk ve
Sanayi siteleri, Bedrettin Dalan Bulvarý
Derken geldik nihayet bizim semte…
Þâir Erdem Beyazýt, Nurettin Topçu ve
Ahmet Kabaklý Ýlköðretim okullarý
Yeni ilçemizdeki okullarýmýzýn adlarý.
Þâirlerimize, yazarlarýmýza, aydýnlarýmýza karþý
En güzel vefâ örneði ama keþke bir tanesinin de adý
Þâir Nazým Hikmet Ran olaydý.
Umudum artardý o vakit…
Yinede seviyorum mahallemi
Saat beþi yirmi geçiyor
Çoluk çocuk çoktan gelmiþtir eve
Ýner inmez uðramadan hiç kimseye
Hemen eve varmalý, hatun zaten yorgundur
Akþam yemeðine yardým etmeli.
Laf aramýzda bende yorulmuþum.
Son þiirim, son günüm gibi geliyordu sabah
Ama bak bugünde akþam oldu
Yarýna Allah Kerîm…
17 Þubat 2011 - Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.