- I -
sen gittin
adýn kaldý
hasret kokan buram buram
o sýmsýcak yâdýn kaldý
tükenirim yokluðunda
bir hiç uðruna
talihin cilvesi
beni uzaklara saldý
sancýlanýr oram buram
söyle bana esmer bacý
bunu mu anlattý sana
içtiðim kahvenin kara telvesi
týmarsýz mý kalsýn böyle
sýzlayan yaram
- II -
sen gittin
rüzgârým dindi
bulut aðdý gözlerime
tonlarcasýna
boðazýmda düðümlendi
feryadým yumruk yumruk
bu savruk
bu kavruk
en kuytu köþeme
saklanýp sindi
kemirmekte nice zaman
öyle gaddar
öyle yaman
bir kör býçakla yontarcasýna
- III -
sen gittin
kalmadý sularýn serinliði
parlaklýðý güneþin
kayboldu
düþlerde bile
yeþilin tazeliði
sýcaklýðý ateþin
çözüldü belki çamlarýn bilgeliði
ama kim
kim açýklayacak bana þimdi
basitteki derinliði
- IV -
sen gittin
soldu denizlerin mavisi
uçtu
çiçeklerdeki efsunlu ýtýr
germiþken
gücün yettiðince
çelik yaylar gibi
o iki hoyrat kavisi
vur beni
acýmadan
gittiðince
sapla da þu sîneme
kanýma batýr
- V -
sen gittin
yýkýldý daðlarýn gururu
bulutlar aðlamaklý
periþan
evimin tadý kaçtý
daðýldý süruru
þimdi
nerden bulmalý
bilmem ki
yitip giden
o
kuþ kanatlý
huzuru
- VI -
sen gittin
uçtu
ekmeðin de bereketi
enikonu oturup büyüttüðüm kahýr
hafakanlar içinde
istisnasýz
her gece
uykular haram
hele bir de
sabýr tükenince
edep mi kalýr
son damlasýyla göz yaþýmýn
pes etti
dilimin nezaketi
sözüm var anlatacak
bekliyorum
elbet gelecek
biliyorum
benim de sýram
- VII -
sen gittin
elde var umut
hâlâ içimde bir ses
cýlýz da olsa
diyor yenilgiyi unut
kahretsin
bakiyedeki her þey gibi
o da yarým
üþüyor ellerim
yokluðunda þimdi
kayboluyor boþlukta
bir garip yalnýzlýkla söylediðim türkü
çaðýrsam
gelmez
gönüllü forsa
bu müebbet esaretten
artýk ne umuyorsa
bendeki sen
sendeki benden fazladýr
geri dönmedi
peþin sýra giden yarým
biriken daðlarca hüzünden gayrý
söyle
nedir ki kârým
bir tek yüreðin harcý deðil ýstýrabým
zordayým
inan ki çok
ama çok dardayým
- VIII -
sen gittin
yüzümde hâlâ
saçlarýnýn gölgesi
karartýr ufuklarý
göðsümden rüzgâra kattýðým zehir
bir yanar
bir söner
gözlerin
ve
bir harâmi baskýnýdýr
gelir
deli taylar gibi
camda
yaðmurun sesi
- IX -
sen gittin
dolmuyor boþluðun
bir monologtur mýrýldanýþým
zehir-zemberek
yeter uzadýðý
ayrýlýklarýn
önümde kývrýlan yollar engerek
ayýkmasý zor
bu tuhaf sarhoþluðun
bir sade kahvenle bitmesi gerek
- X -
sen gittin
solgun çiçekleriyle
bitti
bahar da
yaz da
þimdi geri dönüyor kýrlangýçlar
artýk
bu soðuk güzün son demleriyle
ve gazel gazel kasvet sýzan
sarý gerçekleriyle
yakýndýr
baþlar kuru ayaz da
fakat
her þeye raðmen
tükenmemiþse
yürekte azim
gözde fer
dizde tâkat
imkânsýz deðil
bir muþtuyla gelen
sýcak baþlangýçlar
- XI -
sen gittin
her bir güzellik
kâbusa döndü
paslý hançer hýncýyla
güneyin otobüsü
rüyamýzý böldü
meneviþli gözlerimde
ýþýðým söndü
uzadýkça bunaltan
uzayan
bunalttýkça
zakkumlar diker gönül bahçeme
zamanýn bu kýsýr döngüsü
þöyle bir bakýnca oysa
durup geriye
býrakýp beni
gidiþin
sanki
daha dündü
eskimedi son kazaðým
çünkü hiç giymedim
hani þu saç örgüsü
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.