Karanlýða gömülmüþ sýrlarýn ardýndan tek tek ortaya çýkan bir bilmece gibisin, Çözülmesi bazen mümkün,bazende olasýlýðý dahi olmayan bir ihtimal. Sýrlarýn içinde kaybolmaða mahkum bir mektup,iki satýr not yada bir ev adresi bazen seni bulabilmek, Esir düþmüþsün sanki karanlýða,Boðazýna kadar karanlýða gömülmüþ,gözle görülemeyen elle tutulamayan o kadar çok sýrrýn varki....
Bazan çaresiz alýp götürür beni benden yok oluþlarýn,bilmemeksizin gittiði yeri, Hani fýrtýna sonrasýnda, ortalýða savrulmuþ bir yýðýn süprüntü, Yada bir yangýn sonrasýndan arta kalan esmer bir yanlýzlýk gibi, Kimsesizliðin ve terkedilmiþliðin mührünü þakaðýna yemiþ gibi,
Bir sen var senden içeri,sadece senin kanunlarýnýn ve kurallarýnýn iþlediði,Yanlýzlýkmýþ,bir baþýna kalmakmýþ,asla dert deðil sana, Kendi yanlýzlýðýna hüküm giymiþ,o da yetmemiþ cezaný müebbete çevirmiþsin, Bir türlü kurtulamýyorsun prangalardan ve zannediyorum ki içine iþlemiþ bu illet, Þimdi desemki sana tut elimden gel benimle,Sök at içindeki bütün karanlýk düþünceleri, arala artýk üstünden bir türlü kalkmayan sýr perdeni ve beklediðim yerden, kalbinin derinliklerinden al içeri beni... al içeri beni...
Ömer Koç Sosyal Medyada Paylaşın:
AŞK-I VEFA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.