Aşkın Sürgün Çağını Yaşıyorum Şimdi

Nicedir eksik sözcüklerim var benim
Ne zaman seni yazmaya kalksam
Aðlýyor aþka küskün kalemim
Ne zaman yürek mürekkebimi akýtmaya kalksam
Kaðýtlar bana yüz çeviriyor
Sana dair her þey buðulanýyor…
Özlüyorum içten içe seni
Tenini,sesini,nefesini,o nehir gözlerini
Seni unutmaktan aciz kalbim,yorgun ve üþümüþ
Sensizliðin,varlýðýmda açtýðý derin yarada
Uzun bir yolculuða çýkarýyorum seni
Sensizliðin yaptýðý ihtilalde
Aþkýn ‘sürgün çaðýný’ yaþýyorum þimdi…


Yokluðunda girdiðim çetin savaþta
Adým adým beni,biz yapan saflarý kaybediyorum
Ben,biz olmaktan kaçýyorum sanki…
Huzursuz uykular,bitmeyen geceler birbirini kovalýyor
Geleceðe dair umutlarým beni terk ediyor
Derin bir iç çekiyorum sensiz gecelerime,aðýr çekimde
Gene o acý tat boðazýmda,kelimeler düðüm düðüm…
Bir þarkýya benzetiyorum seni ara sýra
Sonra çaresiz sevdanýn güftelerinde,susuyorum
Unutulmuþ þarkýlar gibi
Yarým yamalak kalýyor sözlerim...
Elini tutuyorum sensizliðin,yüreðim dibe vuruyor
Sensizliðin yaptýðý ihtilalde
Aþkýn ‘sürgün çaðýný’ yaþýyorum þimdi…




Sosyal Medyada Paylaşın: