NE YAKŞI

NE YAKÞI

Yine kayýtmýsan çýkýp sözümden,
Karþýmda durmuþsun günahkar sayak.
Menim menliyimi yýkýp özümden
Sýnmýþ kururuma olmuþsun dayak.

Dilin topuk vurur,
Gözün “sev” deyir,
Bu bakýþ, bu duruþ ters mütenasip.
Cavapsýz suallar içimi yeyir,
Sonu gözleyirem sabrýmý basýp.

Ne yakþý kusura yol vermisen sen,
Ne yakþý hýsslarýn akla güc gelib.
Içinde gizlenen bu aþk kafýlden
Ruhunu, hýssýný terpede bilib.

Ne yakþý bu akþam dilin lal olub,
Dönmüþsen sevginin taþ heykeline.
Tercüman ne gerek... göz açar olub
Muhabbet diline, sevgi diline.

Yakþýlýk etmeyin özü bir savab,
Piþiman olma sen bu addýmýna.
Ne yakþý yerlerde getimeyib tab,
Ahýr ki çevrildin göy adamýna.

Meni göylere çek, meni kuþ eyle,
Istersen delisov köleye dönder.
Bir odlu sevgiye meni tuþ eyle,
Ya da ki kanatlý meleye dönder.

Seni kanatýma alým götürüm,
Aký ne iþimiz var bizim yerde.
Ne kadar hasret var – göyde itirim,
Seni itirmeyim, sevgilim, bir de.

Yamanca daldýrdýn hayala meni,
Bir anda hem yerli, hem göylü olduk.
Ne yakþý getirdin bu hala meni,
Ne yakþý dünyada sevgili olduk!

Sosyal Medyada Paylaşın: