Dile dolanýr ya kimi, Nasýl olduðunu anlamadan, Derin bir pýnardan kaynayan yaracasýna, Dolanan isim; Bir telaþ, pür telaþ koþuþursun, Kýsmet arama de istersen adýna, Akla yazýlan bir kalem gibidir, bilemezsin, Düþmez dilinden adým.
Kalbinin yangýnýna giyinirsin, Aþk rengi elbiseni sýrtýna, Savrulan kâkülün rüzgâra tutsak, Ateþ gibi yakar gözlerini anýlar, Yeþerir umutlar yüreðinde, Dalarken uzaklara.
Bir cam þarap gibidir, Yudumladýðýn sevginin tadý, Ümitsiz bir döngü umutsuzluk duygusu, Uzak, yakýn mutluluða Korkun?
Gözyaþlarýnda yýkanýr sanýrsýn kalbini, Düþtükçe damlalarý, Yüzündeki ýslaklýkta uzaktaki resim; Çöken hüznü Nedensiz bulur ruhun, Öyle bir sevdadýr bu Anlatamadýðýn.
Çok uzaklardan geldim, Eski çaðlardan de istersen, Kalbinde yeþerdim, Fýrtýnamda Hortumumla sardým Tuz buz olmuþ sýrça yüreðini, Benim, Felaket sandýðýn korkularýn.
O benim, yazdýðýn.
15.Þubat.2011 20.15
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.