SENİ ÇOK ÖZLÜYORUM BABACIĞIM
KNİSK
SENİ ÇOK ÖZLÜYORUM BABACIĞIM
Evet babacýðým ;
Hala hoþ bir seda ölümsüz bir isimsin içimizde
Vedalaþmadan gidiþinin beþinci yýl dönümü bugün
Þubatýn her on altýsýnda
Gönlümü kaplarda bir hüzün
Bir sancý girer yüreðime
Bir sancý ki anlatamam kimselere
Sonra ..
Sonra tarifi imkansýz duygular içinde
Hala bilemediðim bir yerlerim acýr
Kabullenmesek, inanmasak da öldüðüne bir türlü
Ölüm denen bir gerçek olduðunu
Ýnsan yaþadýkça öðreniyor ne yazýk ki
Ve ne yazýk ki
Bir süre sonra
Akýlda , yürek de kabulleniyor yokluðunu
Bir baþkasý konuyor zamanla yerine
Bir dala tutunmak misali
Amca dayý da arýyor kiþi teselliyi
Doldurmuyor ama babacýðým
Hiç biri doldurmuyor senin yerini
Sýrf maksat hasýl olsun diye
Yani bu yüzden her bayram toplansak da evinde
Ve hatta ata yarýsý diyerek
Anamýzý koysak da senin yerine
Dolmuyor boþluðun be babacýðým
Dolmuyor yerin ve yokluðun belli oluyor
Yas evi olmasýn manasýnda
Gülüp oynasakta güya
Babasýz sevinçlerimiz hep yarým kalýyor
Ve herkesin girmeye korktuðu odan hala boþ duruyor
Dedim,ya, ne bayramda ne seyranda
Yerin bir türlü dolmuyor
Sonra zaman mevsimlerle yaþlanýyor
Yaz gidiyor , kýþ geliyor
Ve her kar yaðýþýnda lapa lapa
Hep sen gelirsin aklýma
Hani son günlermiþ de meðer bilememiþtik de,
Ölümü konduramamýþtýk da üzerine
Hani " içim yanýyor .." demiþtin de
“ Ayak deðmedik yerden..” kar istemiþtin ya
Bilirsin yufka yürekliyimdir
Ýkiletmeden gidip getirmiþtim bende
Verdiðim karý soluk almadan yemiþtin ya hani
Ýyimi yapmýþtým , kötü mü bilmiyorum hala
Ama hiç olmazsa
Ýsteðini yerine getirmenin huzuru var þimdi içimde
Biliyorum sevgili babacýðým
Bu seferki gidiþ ne hacca ne Ümre ye
Bu seferki gidiþ
Dönüþü olmayan bir yol misali
Çýkýþý da olmayan kara topraða
Yani sonuçta her canlýnýn gideceði yere
Hani nerde þimdi
Sadece saðlýðýndan deðil
Çoluk çoçuðundan bile aziz bildiðin dünya malý
Hani nerde han ve hamamýn
Sýrça köþkün Sarayýn
Aklýna gelir miydi hiç
Kutnu kumaþ yerine
Cebi olmadýk bir kefene sarýlmak
Tonlarca toprak altýnda bir mezara konmak
Evet babacýðým
Gidiþine inanamadýk belki amma
Geri dönmeyeceðini de biliyoruz artýk
Biliyoruz amma yine de zor ölümüne inanmak
Ne zor þeymiþ “ÖLÜM” denen ayrýlýk
Bir zamanlar
Babalar ölmez sanýrken çocuk aklým
Bir gün ki beklenmedik bir anda
Hatta hesapsýz bir zamanda
Günü gelince en sevdiklerinin bile öleceðini
Þimdi daha iyi,
Yokluðunda daha iyi anladýk be babacýðým
Sadece ben deðil , sevdiklerin sevenlerin de anladý
KAÞÝF KANÝ ERTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.