Unutamadýðým herþeyde sen varsýn. Hayatým bir nebze bile deðiþmedi sen gittikten sonra. Ben yine ayný saatte buluþtuðumuz yerdeyim. Rüzgarýn bize fýsýldadýðý destanlar , Hala kulaðýmda sonsuzluk yeminleri.. Uzanýyorum oturduðumuz banka. Dizlerinde gibiyim.. Gözümden dökülen yaþlar küçük bir göl oluþtuyor hemen oracýkta. Þehrin ýþýklarý yüzüme ihanetin kýrbacý gibi vuruyor.. Uyuyamadýðým her dakikaya lanet ediyorum.. Çünkü sen hiç çýkmýyorsun aklýmdan.. Her derde koþan ben vefasýzlýða da katlanýyorum.. Nerede dualarýn karþýlýðý nerede yeminlerin tutarlýlýðý.. Hep ihanet yosmalýðý , hep þehvetin kurbanlýðý.. Yüzümdeki pozitifliðin , kararmýþ yüreðimi nasýlda gizlediðini.. Etrafýmdaki insanlarýn boþ bakan gözlerinden anlýyorum. Sanki tek dert onlardaymýþ gibi yakýnmalarý bencillik deðil de ne ? Ben yine yalnýz kalýrým.. Senden önce nasýlsam senden sonra da öyleyim iþte.. Ýnsan umutsuz yaþayamaz diyorlar ya , yaþýyorum ben.. Ýnat mýdýr beni ayakta tutan bilmiyorum.. Belkide arkasýna bile bakmamýþ bir kahbeyi deðil de Arkamdan aðlayacak bir kutsalý aklýma getiriyorumdur.. Belkide o kadar þuursuzum ki ölmeyi bile unutmuþumdur , yaþamayý unuttuðum gibi.. Belkide o kadar ihanete raðmen hala bekliyorumdur seni.. Ama sen yine de anlama beni..
MUSTAFA DÖLEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tunga. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.