beni perdeleyen geceyi araladým
uyku mahmurluðumla
sana bir þeyler karaladým
varýp kapýna geldim anne
karþýnda dimdik duramayýþýmý
yorgunluðuma say anne
saat 24’ü çoktan geçti
ört üzerimi
ört sýkýca
yorgun ýþýklarýný bu kentin
bu gece tarifsiz üþüyorum anne
mavi düþlerime mil çekiyorlar yine
birdenbire mordan kýrmýzýya kayýyorum
düþüyorum ki katre katre alemlere
gözlerime giriyor 4. boyut, uzuyorum
büyüyorum bu gece anne
artýk kabuðuma sýðamýyorum
uyuyamýyorum:
su kül
hava kül
ateþ kül
toprak kül oluyor
külliyen yok oluyor
dokunduðum her nesne
dipsiz kuyulardayým anne
yarýp karnýný kozmosun
düþüp içine kaosun
dalgalanýp ortasýnda sonsuzun
halden hale geçiyorum
biçiyorum bedenimi pare pare
maddeden mana devþirip
yeniden kendime doðuyorum, anne!
ýþýk hýzýnda çarpýyor yüreðim
kabuslar doluyor içime içime
uzak nebula karanlýðý düþüyor tenime
körüm diyorum, anlatamýyorum anne
kadirimi bil diyor, bir sýcak yýldýz
bir atarca, dokun bana diyor, korkuyorum
parlýyor ense kökümde zamanýn oklarý
dökülüyor ellerimin arasýndan ýlýk bir plazma
bilinmez girdaplarda yitiyorum anne
talan olmuþ aklýmýn yollarý anne
yalan olmuþ kýzýl sularýn derinliðinde
uyur þimdi kemikten yataðýnda beynim
vahþi bir hayvan gibi kývrýla büküle
ölüyor muyum, bilmem ki neyim
cennet nerede durur anne
cehennem neresi, kimbilir
belki uyurum, uyanamam
bana bir ninni söyle anne!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.