BİR SARHOŞUN AYILIŞI

Oturmuþum kapý önüne
Düþünüyorum Atatürk’üm.
Bunu yapmakta geç kalsam da
Maalesef diðer insanlar gibi bu yaptýðým ilk olsa da
Düþünüyorum...


Gerçi buna fýrsat bile kalmadan
Sarhoþ iki adam yanýma geliyor.
" Naber lan Ahmet" diye
Hiç sormadan çekmiþler iki sandalye oturuyorlar.
Tam da kaþýnýrken bunlar beni nerden tanýyor diye
Baþlýyorlar konuþmaya benle.
Birisi karý-kýz anlatýyor,
Diðeri kumarda yaptýðý düzenbazlýklarý, oyunlarý.
Þaþkýn þaþkýn aðýzlarýna bakýyorum.
Söylediklerini bir dereceye kadar duydum,
Gerisini hatýrlamýyorum.
O kadar çirkin laflar ediyorlardý ki
Belki de hatýrlamak istemiyorum.
Kim hatýrlamak ister ki Atatürk’üm?
Kim?



Onlar gittiler, ben kendimle baþbaþa kaldým.
Söylediklerinden dolayý kendimden utandým.
Neden ben de onlardandým?
Gerçekte ben neyim?
Mahalleli gözünde bir serseri,
Karým gözünde bir ayyaþ...
Aslýnda koca bir hiç.


Düþünüyorum Atatürk’üm,
Düþünüyorum da, ben miyim sadece hiç?
Aslýnda bütün insanlýk bir hiç...
Neden mi Koca Türk?
Söyleyeyim.


Hadi ben bir sarhoþum,
Orda burda uyuyorum.
Ben uyuyorum ama onlar da uyuyorlar.
Hem de
Ayakta uyuyorlar be Koca Türk!
Ayakta...


Herkes sanki uyanmak için
Bir Mustafa Kemal daha bekliyor.
Ama benim beklemeye zamaným yok!
Basmýþým kýrkýma
Elliden sonra herkes gibi
Bayramlaþacaðým, kucaklaþacaðým kara toprakla.


Bu yüzden Mustafa Kemal olmaya geliyorum.
Geliyorum Atatürk’üm geliyorum...
Bir sarhoþ ne yapabilir diyorsundur þimdi.
Söyleyeyim Atatürk’üm.
Kendini bulan, kendiyle barýþan insan
Roma’yý da yakar, burayý da.
Ama ben yakmaya deðil, yýkmaya deðil,
Kurmaya geliyorum Atatürk’üm kurmaya.
Sen olmaya...
Bütün dünya, duy beni,
Geliyorum...

Elif ÖZEN
Sosyal Medyada Paylaşın: