za
Senden Sonra
Nasýl da gidiyordun,
Yavaþ yavaþ küçülüyordun,
Sonunda bir nokta oldun,
Ve þimdi de yoksun.
Aslýnda giden falan da yoktu ki;
Sen de gitmiyordun.
Sen, sen deðildin o an.
Yüreðimi götüren meleðimdin.
Ruhsuz, çaresiz gidiþini seyrediyordum.
Gözlerimden akan yaþ deðil; kandý.
Keþke üzerindeki kazak olsaydým da,
Götürseydin beni de gittiðin yere.
Bu þiirimi ayrýlýðýmýzýn birinci yýl dönümü gecesinde yazýyorum.
Yýldýzsýz, aysýz, yaðmurlu bir gece.
Sokaktan ne bir geçen var,
Ne de, mahallede bir oturan.
Yanlýzlýða terk edilmiþ yaþlý gibiyim.
Bir arkadaþým anýlarým,
Bir de senin için yaþadýðým uykusuz gecelerim.
Artýk seni de hatýrlayamaz oldum.
Bir fotoðrafýn vardý kitaplarýmýn arasýnda,
Onu da kaybettim; herþeyimi kaybettiðim gibi.
Hatýrlayabildiðim tek þey;
Karlar üzerinde su gibi akýp giderken,
Ayný anda dönüp,
Birbirimize son defa bakýþmamýzdý.
Ey gülüm!
Sen üzerimdeki kara bulutlarý nasýl da daðýtmýþtýn?
Þimdi gece herkese gece de;
Ben günleeeerce uykusuzum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.