Kýrpýyor hayat, düþlerimizin saçlarýný
Eli yüzü toz duman bir çocuk aðlýyor göðsümüzde
Tebessümüne çamur bulaþmýþ
Ýçimizi dýþýmýza çýkarýyoruz
Ömrümüz kan revan
Boynumuzda levha,
Üç beþ kuruþa satýlýyor insanlýðýmýz
Kocaman hiç/iz, itiraftan aciz
Çoklukta kaybolan ruhumuz
Bir dilim huzur dileniyor zamandan
Zaman, kendine biçare
Günahlar yaðýyor üstümüze
Saðanak saðanak
Yüzümüzü mezar taþlarýnda soðutuyoruz
Zulamýzda sýð ümitler.
Topraðý eþeleyip, içinde kaybolmak istiyoruz
Çýkamadýðýmýzda gün yüzüne
Ölüm ar ediyor kirlerimizden
Çürüyen bedenlerimizde kanat çýrpýyor
Eller yüzlere kapanmýþ, korkuyor dirilmekten.
Bir boþluk bulsa
Günahlar fýþkýracak derimizden
Gözlerimizde ateþ, su, kan
Ýsrafil’le pazarlýða oturuyoruz
Kýt aklýmýzda binbir hezeyan
Kýyamet! ! !
Ötelenmek istenen
Ey yüreklerimizi nakþeyleyen Vedud
Rahmetine sýðýndýk
Sensin bize bizden yakýn
Donmuþ ruhlarýmýza þefkatinle muamele eyle
Devrim Tülay Aydýn
11.02.2011
"ÞÝÝRÝME GÜÇLÜ YORUMUYLA EÞLÝK EDEN SN. BÝLAL BÜTÜN ’E TEÞEKKÜRLERÝMLE..."
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.