Bugün sokaða çýktým; peþi sýra gelen kaldýrýmlar boyunca yürüdüm. Gölgem yakýndý bana, kimsenin olamadýðý kadar yakýn... Feryat figan aðlayan insanlara rastladým. Onlarýn ardýnda bir tabut. Ýçinde daha dün yaþayan bir adam. Ölüm yakýndý bana, gölgem kadar yakýn... Bugün anladým.
Yoruldum, bir çocuðun korku dolu gözlerinde soluklandým. Evet, belki mizacým sertti ama o sadece bir maskeydi. Bunu çocuða nasýl anlatýrým.
Bir sigara yaktým sonra, dumanýyla çaðýrdým kederlerimi. Biraz dertleþtik kendimle, birbirimizi anlayabilmek için yýktýk bütün duvarlarý.
Bugün anladým. Bedenimin izdüþümü, gölgem; bir ceset torbasý. Bende torbasýný yanýnda taþýyan bir ceset. Sosyal Medyada Paylaşın:
Recep İnce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.