Biliyor musun bazen tanýmýyorum kendimi.
Boðulasým geliyor daralýyorum.
Artýk buz kesilesi gecelerde, sýcak yataðýmdan kalkýp,
Anýlarýma sigara yakasým da gelmiyor.
Ne içki masalarý, ne al yanaklý güzeller,
Ne de seni baþkalarýna
Öyle dillendire dillendire anlatmak avutmuyor beni.
Þimdi yeni bir güzellik buldum kendimde;
Ýnsanlarý izliyorum en uzaklardan.
Kimileri bizim hikayeyi yaþar gibi, kimileri heyecansýz,
Kimileri de yalanlarý oynuyor sahte gülüþlerde...
Dedimya boðuluyorum, herþey kendiliðinden oluþuyor.
Tutunacak en son dalým kalýyor,
Aramayayým, sormayayým diyorum,
Ama görüyorsunya dayanamýyorum.
Kanýmýn son damlasýna kadar savaþsam da baþaramýyorum.
Ayvalýk geliyor aklýma son baharýyla Ayvalýk!
Matemdeki Yunus Emre Parký,
Sahilde atýlan kýzýl güneþli voltalar,
Deniziçinde içilen kahveler,
Tanrý misafiri olduðumuz muhallebici teyze,
Soðuk banklarda uçuþan fýsýltýlar,
Ufak ufak okuluna yol almýþ çocuklar,
El salladýðýn buruk meydan duraðý,
Bir de o gün ki hiç gitmiyor benden;
Arnavut kaldýrýmlý yollarda, sen ve ben.
Yaðmur yaðýyor, biz yürüyoruz en usulundan.
O damlalar ki, gamzelerinde açýlmýþ gülleri andýran,
Saçlarýn rüzgarda dalgalanan yelken gibi,
Ve bir çiçekçi geçiyor yanýmýzdan, bizi çok iyi tanýyan.
Ya güzelim nerdesin þimdi sen, nerde?
Biliyorum bir uzak diyardasýn,
Çok da mutlusun da;
Ben burdayým kaç yýldýr,
Hiçbirþey yapmýyorum ki ben.
Gündelik iþte herþey;
Sabah sen,
Öðlen sen,
Akþam sen,
Rüyalar sen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.