deðmeyin gönlüme özden aðlarým
yuvasýna dönen kuþlara döndüm
yýkmayýn evimi gözden daðlarým
yazýdan silinmiþ taþlara döndüm
dolandým dünyayý baðra yasladý
yaðmurla yaðýnca buðum ýslandý
nazar deðdir deli gönlüm uslandý
meyvesiz aðaca huþlara döndüm
boz bulanýk çayda akýp durulsam
sevgi köþesinden durup kurulsam
uzayan saçýndan örüp vurulsam
yelinde almaya duþlara döndüm
yalýn adam olsa insan yaþansam
gizem gurbetlerde nisa kuþansam
zorlamadan olsa tembel üþensem
elinden dolmayan fuþlara dönsem
ozan efem yurdum epey dolandým
tatlý dilinden tut perçem ulandým
gönül güzellikten serçem sulandým
ne dersin akýlsýz baþlara döndüm