“…Nasýl ki, azaptýr âþýkýn maþukuna Sunduðu O Katre
Vazgeçmemiþ ki Mum etrafýnda kanadý yanarken Azap çekmekten pervane…”
Ýþte öyle basýlmýþtý mührün ateþten sineye...
Gumum ülkesinin Mahzun çocuðu… Göðsüne saplanmýþ hançerini çýkar hüznün… Köprünün boðazýnda kalan aþký as zincirlerinle... Mestur bakýþlarýnýn karanlýk sokaklarýyla Ört üstümü Ey Ýstanbul… Kapat ýþýklarýný gaip hüviyyetli kahramanlarýnýn… Ehvâlim senden deðil… Ehvâlim sensizliktendir… Sorma derdimi anlatamam Ey Þehr-i Yekta… Dermaným bir tek sendedir…
Bir Þeb-i Yelda gibi tarifsizliði yoksuzluðunun
Gölgene sarýlan kadýnlara aç kimsesizliðinin kucaðýný Yaðmurunda üþüyen gözlerime giydir gözyaþlarýný Þâir ol þiire dök adýnýn sancýlarýný…
Hala sana mürekkebini tüketmedi aþk…
Ve mor sulara boyarken sessizliðin denizlerimi, Bir nazar almaya geliyordu mürg-i seheri… Öksüzlüðünün yetimliðiyle hüsrana mahkum, Sokaklarýnýn ellerinden tutmuþ, Gülüver diyordu bir kerecik olsun gönlüme… Zemheri ayazýnda hangi gül açardý ki bâb-ý dil bülbüle?
Afitâb bakýþlý Yârim… Âþikârdýr hem benimsin hem elin… Adýna dil süren Âþýðýn çoktur Aþikârdýr ne benimsin ne elin…
Sükût eyle ey hüzün… Lâl vurmuþ çýðlýklarýn arasýnda, Dil ölümü fýsýldayabilir…
Baþka söze ne hacet... Nakkaþ gibi iþlediðin bir ömrün Ýntihârýný yazarken aþk, Tek þahidim sensin… Ey Ýstanbul!
Varlýðýnýn yokluðuna bölündüðü yerdeyim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
((Ayşe)) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.