ÜZÜLÜRÜM

Okurken üzülürüm her bir aþk þiirine,
Çünkü mýsralar kýrýk, kalemler sýzlanýyor,
Sorsam ressam, þarkýcý, beþ duyu þairine,
Neden aþk hep bir yerde, kuytuda tozlanýyor.

Perdeler kapanýp da býkýlýnca aynýdan,
Sebeplerin sebebi ölümlü olur nadan,
Belki de göreceðiz baksak ayný aynadan,
Ýzler üstü örtülü gönülde gizleniyor.

Sözüm ona detayla uçuk kaçýk edilip,
Zamane afetiyle açýk saçýk edilip,
Mana marifetiyle küçük küçük edilip,
Yere düþen duygular toprakla közleniyor.

Gökten sevgi yaðsa da baþ belada sevdayla,
Sorunlar çözülür mü tutuþulan kavgayla,
Hak etmeden söylenen dili yakan övgüyle,
Sözün bittiði yerde, kim, niye özleniyor.

Yorgunlukla yoðurup kalmasýn diye zinde,
Bohçalayýp boyuna denk getirilen ende,
Birde kokmasýn diye aþk karanlýk mahzende,
Üþütülüp titreyen ellerle tuzlanýyor.

Arasan bulamazsýn bir bakarsýn ordadýr,
Bir türlü varýlmayan Kaf daðýnýn ardýdýr,
On üç harf ifadesi, o da zaten þurdadýr,
Seven canýndan bezmiþ sevilen nazlanýyor.

NAZ

Sosyal Medyada Paylaşın: