GöNüL

Hasret çiçekleri açsa bu güzün,
Çaresi bulunur bir çok pürüzün.
Hep sardý baðrýmý elem ve hüzün,
Hüzünlü gözlerde yaþ oldu gönül.

Dik duran baþýmý sen ettin yatýk,
Dert çile ekmek aþ, acýlar katýk.
Bazen hilal gibi, bazende çatýk,
Kara göz üstünde kaþ oldu gönül.

Verdiðim her sözü vallahi tuttum!
Gönül mektebinde sevda okuttum.
Tüm derdi sineye çekipte yuttum,
Sabrede sabrede taþ oldu gönül.

Rüya mýdýr Remzi yoksa heder mi?
Dost olan dostuna zulüm eder mi?
Yazým mý böyledir yoksa kader mi?
Kurtlar sofrasýnda aþ oldu gönül.

Sosyal Medyada Paylaşın: