bölme
tümcesini
sakýn
bir þiirlik
kalan zaman
güneþ
dünden daha yakýn
küserim
hecelersen
geceyi
belki gözlerin
çözer
bu kusursuz bilmeceyi
/ esmer olmak
geceye kusur mudur /
eli kulaðýndadýr
gelir birazdan
hep geldiler
bunca zaman
hiç ama hiç aksatmadan
koyu hüzün renginde
gözlerin
yavaþça süzülüp
dalar odama
kapý vurmadan
safa geldi
hoþ geldi
iliþir karanlýðýn bir köþesine
tahtýna kurulmadan
yeri göðsümdür
en vefalý dostumdur
ýþýldar
karanlýkta
gözlerinin karasý
uðraþmadan
uzun uzun
hiç yorulmadan
gelip kanatsýnlar diye
beklettim
sarýlmadý
gönül yarasý
oysa tahtýna
gözlerin
gelip oturmalý
ve yakmalý
kurþun gibi
/ bakýþýrken kan dökmemek
kurþuna kusur mudur /
gözlerin
aðar
üstüne
gecenin
bir yoðunluk âbidesi
ve evliyâ nefesi
gibi þiir fidesi
ötelerden bir ulak
ya da
duvak
omuzlarýmda
gümüþ bir tül olarak
/ günahlarý örtmemek
tül için kusur mudur /
düþür maskeleri
zýrhlarýmdan soyarak
býrakýr gider
orta yerde
beni
ben olarak
savunmasýz
çýrýlçýplak
kendi zindanýmda
voltalar atarým bitimsiz
sesim geri döner
duvarlara çarparak
/ dýþarý ses vermemek
zindana kusur mudur /
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.