Senden görüþmeyeli neler oldu Ey dost nasýl söylesem ki, Turnalar uçmaz oldu göðümde Yýldýzlar bir bir avucumdan kaydý, Selvi dallarý toptan kýrýldý Güneþin ancak yankýsýný görebildim; Martýlar yorgun bakýþlarýyla beni gözledi, Minibüsler transit geçti yanýmdan Beklediðim duraklar birden boþaldý, Yalnýz gezdim çamur yollarý Dudaklarým hep mýrýldandý, Yasak düþünceler kafamda Bastýðým zeminler kayýp gitti Sigaralar tek yoldaþýmdý O da düþtü birden elimden, Mecalsiz kaldým bu acunda Kimse anlamadý beni, Yüreðimdeki dinmeyen ateþle Gözlerim görmez oldu Nasýl bakýlýrsa cam arkasýndan O bile çok iyiydi benim halimden, Algýlarým çatal çatal çoðaldý Psikiyatriler derman olamadý halime; Ey dost! Sanma ki unuttum seni Rüyalarým beni anlattý Anlatamadým ben kendimi, Atýldým korunaksýz vahþi denizlere Herkes alkýþ tuttu yüzüme, Hiç çalýnmaz oldu kapým Hasret kaldým telefon ziline Telefoncular sýrtýný dönüyordu Belki kontör sorarým diye, Daha neler oldu neler, Senelerce görüþmedim kimseyle Þükür diyorum bu günlere Beterin beteri gelirse ya! Demekten baþka ne var elimde, Ey dost sen bilirsin beni Nasýl birden silinip gitti Böyle biri deðildi ama nasýl oldu, Acaba acaba diye kurduðun senaryolarý Etrafýndaki parazitler yarattý… Kim bilir daha, görmeyeli neler oldu neler Düðümlendi sana yollar birer birer, Ama bildiðim bir þey var O da kötü biri olduðumu bilmeniz, Bunun aksi için dil dökmeye ne var Ama varsýn böyle bilsin insanlar, Benimde öyle yapacaðýmý bekliyorlar Oysa ben dertlerden kule yaptým Onun hem mimarý hem ustasýyým, Mimara nasýl proje yapýldýðý sorulur mu? Ýçimde gizledim o týlsýmlý ustalýðý Olur ki baþkalarý da bir gün Bu iþe yönelmesin diye… Ey dost ama ben unutmadým seni Biliyor musun yürekteki mekanizmayý Dalgayla yoklar biri diðerini Yoklamadý benim yüreðim hiçbir yüreði Parazit atýklar girdi aramýza O parazitleri tek tek kovmak için Uyumuyorum hiç geceleri Tüm benliðimle arýyorum Her þeyin sahibi mutlak Hükümdarý, Onun egemen olduðu yerde Baþka kime eman derim ki, Ey dost belki anlamýyorsun beni Ne de laflar döktürüyor deðil mi? Diyebilirsin býyýk altýndan, Ama þunu bilki; Bu biçare adamýn kalemi Yerinden oynamaz Vallahi laf için, Demiyor mu yüce yaratýcý Andolsun kaleme ve yazdýklarýna Ýþte bu elimdeki kalemin, O kalem olmasý için Rabbime hep dua ediyorum geceleri Ondan olsa gerek, Olduðum gibi anlatýyorum kendimi! Ey dost inan bana inan, Hiçbir zaman unutmadým seni Böylece psikolojim bozulup gitti, Eskiden susmayan bir dilim vardý O da Musa’nýn diline benzedi Harun gibi kardeþim yok ki Size söylesin baþýmdakileri, Ey dost biliyor musun? Özlem duyduðum günlerden Beni anlatan bir resim kaldý O da cebimle göðsüm arasýna sýkýþtý, Kalp atýþlarýmdaki ritimsizlik Onu çok etkilemiþ olmalý ki Aynadaki benle o küsmüþ gibi Onun için kimlikleri de attým Tanýnmayan bu çehremi Künyeme bakarak tanýmasýnlar diye; Ey dost ama ben unutmadým seni! Ola ki bir gün kavuþuruz belki, O gün konuþmayacaðým kesiyorum dilimi Ýçinde sakladýðýn tüm sorularý Unutma þimdiden hazýrla ki Alnýmdan okursun belki cevaplarý, Nasýl söylesem anlýyorsun deðil mi? Anlamasanda sýkma tatlý canýný Bu dostunda anlaþýlacak ne kaldý ki Bir gün olsun dýþýmdakiler ýsýtmadý içimi Ama yinede sordum herkesi, Birde kuþdili öðrendim görmeyeli Süleyman gibi her dilden anlýyorum þimdi Ama çözemediðim bir dil kaldý, O dili bir anlasaydým ya! Belki ben olurdum en bahtiyar kiþi, Çok çok zorlandým ama anlayamadým Anlamadým diye çok kýzdým, Sokrat getireydi o baldýran zehirini Gözümü kýrpmadan bende içecektim. Ey dost sen yine de takma kafana, Eðer soracak olursan, Kim bu anlamadýðýn kiþi diye Ýþte o adam bu satýrlardaki, Yani ben çözemedim kendi kendimi Çözebilseydim o týlsýmlarý ve düðümleri Hiç durmadan aralýksýz baðýracaktým O baðýrmayý da elimden aldýlar Bir gece ansýzýn yanýma yaklaþtýlar Kimsin diye sormadan, Bakýþlarýyla yüreðimi çaldýlar Peki, çalýnan bu yürek artýk ne söyler Söylese de kendi çalar kendi dinler, Nasýl anlatsam ki bilemiyorum, Öyle bir yolda yürüdüm ki Yolun her noktasýna asýlý Sollama yasaðý levhasý Eski dostsun sen bilirsin beni, Nasýl hýzlý yaþardým yýllarý Peki, ne olur o hýzlý adamýn Bu levhalar karþýsýndaki tavrý. Yok, etmeyi denedim kendi kendimi Olmadý kafam beynim birbirine girdi, O günden sonra býraktým gaza basmayý Yanýmdan hiç ayrýlmayan aný defteri Bir anda silinip gidiverdi; Silinen bir beyinle çözebilir miyim dilimi Ey dost! Söyle biliyorsun belki Seni unutmadýðýma göre Her halde var bir formülü, O denklemi geçirirsem elime, Mutlaka çözeceðim bir gün kendimi!...
Yýl:17.02.2005 Saat:24.00—01 Çengelköy/Ýst EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
TİLHABEŞLİ FİLOZOF Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.