YALNIZLIĞIN AYAZINDA ÜŞÜYEN HAYATLARIN SİCİLİ BOZUK DÜŞLERİ:

Gasp edilen aþklara...


/’Dünya sýrtýný dönmüþ bize!..
Daðýn bedelinde, çýðlýðýn yasýndayýz.
Bir yangýna saman çöpü gibi savrulmuþuz, külün tanýmýndayýz...’/

I

Cehennemin kapýsýnda öderiz elbet suçlu þiirlerin hesabýný
içimizin sokaklarýnda tanrý iþitmez pejmürde düþlerin iniltilerini
akþamýn namlusunda, yalnýzlýðýn kýyýsýna vurur cesetlerimiz
herkes bir yerlerde yaþarken bir þeylere,
biz nasýl da ölürüz her gün herkes için...

Hayatýn kabzasýnda böyle ne çok yara eksik aþklarda
yalnýzlýklarda üþüyor oysa yoksulluðun felçli belleðinde
kitaplarda ýsýtmayacak çocuklarýn ellerini, ýsýtmayacak!..
herkes biraz failidir çünkü içindeki ölü çocuðun...

Artýk gülümseyerek kuþlara bakamayacak çocuklar eskisi kadar-
eylül yaðmurlarýnda sevgililer ýslanmayacak
ve hatýrlanmayacak hiçbir çocukluk, hiçbir aný da/
çocuklara aný yerine onarýlmaz yaralar kalacak..

II

Bir zamanlar dinamitlenmiþ sözcüklerde kumpasa düþtü yolum..
acýya mecbur kýlýndýðým aþkýn üvey oðluyum...
aþk ki deðer kaybetti dolara endekslendiðinden bu yana...

Beni yalnýzlýða ihbar eden kadýnlar, epilasyon yaparlar uzayan yalnýzlýklarýna.
ve kasýklarýna bir þehvet daha monte edip, sarýlýrlýrlar porno-grafik hayallerine.
kýrýk aynalarda gecikmiþ bir makyajla ikinci bir yüz tazelenir.
aþklar linç edilir, masumiyet yanar ve buz tutar heyecanlar!
 
Hayatýn taciz ettiði  burjuvalar ve uyuþturucu madde baðýmlýlarý pahalý sürükleniþlerde.

Saldýrýda bulunulmadýkça kimse özgürlüðüne düþkün deðildir;
yalnýzlýða hüküm giymeden kimse süpürmez kalabalýðýný...

Her þeyi öðüten hayatýn en acýmasýz tuzaklarýna çýkar yolum
Dicle kurur belki; ama aþkýn göz yaþlarý asla kurumayacak..

/Aþkýn açtýðý yarayý yine bir aþk sarabilir.../
arkamýzdan vurulduðumuz aþklarda,
sýrtýmýza kaç el ateþ edildiðini hatýrlamýyorum
ama aþk en kestirme yoldur ölüme

Feodal sürükleniþlerde umulmadýk bir ruj lekesiyim...
yüreðim kirlenmeden sessizce geçebilsem vahþetin çýðlýðýndan
her gün biraz daha çoðaldýðým buruk ve aðlayýcý þiirlerde
yine eksilteceðim kendimi, kendini törpüleyen sevgilerde.

III

Sonra kendime tutunarak
’bir bahþiþ gibi’ býrakýlýp, geride kalanýn
paylaþýlmaz, korkunç yaralarýndan geçtim...

Ýç cebimde yasak þarkýlar ve ahþap acýlarým
fikrime egemen hislerim
ve yüreðimde üþütmüþ özlemlerle,
çocukluðumdan geçiyorum...

Kendi karanlýðýnýn nedenini baþkalarýnda arayanlardan
ve apartman giriþi yalnýzlýklardan!..

Ýþporta hayatlardan, kapanmayan yaralardan
sürgün umutlardan, dualarla günah çýkaran orospulardan
ve imha edilmez marjinal yalnýzlýklardan...
sanal sevgilerde, uzak kirlenmelerin maðlup sevinçlerinden,
ibadet eden homoseksüellerden
ve sosyolojik yaralarda ödünç þiirlere iltica eden kýsýr þairlerden geçtim...

Usul usul kendime tutunarak;
haydutlarýn gasp ettiði gizli hüzünlerde
eski bir sýcaklýðý soðutarak avuçlarýmda
sevinçleri haczedilmiþ yoksullarýn
mülteci düþlerinden üþüyerek geçtim.!


(Birdal ERDOÐMUÞ/ÝKÝBÝNON)



Sosyal Medyada Paylaşın: